Dead Man Ray

Categorie:groep / artiest
1997 - 2003
Genre(s):Rock / Alternative
Huidige/voormalige leden:Wouter Van Belle, Elko Blijweert, Rudy Trouvé, Karel De Backer, Daan Stuyven

Korte beschrijving

Eigenzinnige rockband uit Antwerpen die met hun debuut 'Berchem' een hoogst origineel geluid introduceerden in de Belgische popmuziek. Geïmproviseerde jamsessies werden verknipt tot aanstekelijke maar dwarse popnummers, en de vaak surrealistisch klinkende songteksten van zanger-gitarist Daan Stuyven ontstonden door vrije associatie en 'écriture automatique'. Sinds 2003 neemt Dead Man Ray een langdurige 'sabbatical' en zijn alle muzikanten actief in andere groepen en projecten.

Biografie

Uit het Belgische pop- & rockarchief: Veelbelovende groep die in 1998 het levenslicht zag, als nieuwe tak aan de welig bloeiende boom van Antwerpse groepen. Dead Man Ray is dan ok de groep van Rudy Trouvé (ex-dEUS, maar sindsdien met Kiss My Jazz, Lionell Horowitz & His Combo, Cinthia Appleby ...), Daan Stuyven (grafisch ontwerper, ex-Citizen Kane, ex-Running Cow en ex-Volt), Herman Houbrechts (van Nemo) en Elko Blyweert (Kiss My Jazz). Hun debuutalbum "Berchem" werd uitgebracht in maart 1998. Daan Stuyven herinnerde zich zijn eerste ontmoeting met Rudy Trouvé : "We zijn elkaar tegengekomen op een huwelijksfeest, en we waren allebei in nogal dronken toestand. Ik wist hij Rudy heette, maar niet dat het Rudy Trouvé was, dus dat was nadien wel een schokske. We zijn daar aan de praat geraakt over 4-track casettes, en van het een kwam het ander". "Chemical" was de eerste song die ze samen speelden. Rudy kwam naar Daan's huis en begon te jammen, zonder zelfs maar een woord te zeggen. Rudy speelde wat noten, Daan begon erop te drummen en woorden te fantaseren, en een half uur later was "chemical" klaar. Hij vreest niet dat Dead Man Ray in de schaduw van andere projecten van Rudy Trouvé zal staan : "Elk van Rudy's groepen heeft een eigen sound, en deze verschilt nogal sterk van die andere. Bovendien zingt Rudy in deze groep niet zelf.
En zelfs als het zo was, zou ik het niet eens zo erg vinden. Ik ben vijf jaar mijn huis niet uitgekomen, en nu heb ik een soort paraplu om mee buiten te komen. Dus voor mij is het allang goed." In navolging van Zita Swoon, zal het tweede project van Dead Man Ray ook het begeleiden van een film zijn. Grappig is wel dat daarvoor werd gekozen voor "At the drop of a head". Dit is de engelstalige versie van de film "De Ordonnans" uit 1962, een vehikel ter meerdere eer en glorie van Bobbejaan Schoepen. In de film trekt die, in cowboypak en met de gitaar onder de arm, naar de grote stad op zoek naar rijkdom en roem. "Dat is er net zo leuk aan", zei Daan Stuyven aan De Morgen "De film parodieert een boel dingen die vandaag nog altijd actueel zijn. De artiest die moet gaan leuren met zijn muziek, zijn ziel moet verkopen in ruil voor een contract. Het was wel de bedoeling dat het een luchtige, populaire speelfilm zou worden, maar toch zitten er verscheidene lagen in. En de dialogen zijn fantastisch : al die engelse uitdrukkingen in de mond van Nand Buyl, Yvonne Lex .., echt surrealistisch.". De groep zal de bestaande soundtrack (met het orkest "Les Cousins", ook bekend als The Cousins) overnemen, aandikken of tegenspreken. Op andere momenten zullen ze echter ook compleet nieuwe dingen doen, wat later in 1999 zou moeten uitmonden in een nieuwe Dead Man Ray-plaat. In maart 1999 bracht zanger Daan Stuyven ook een solo-plaat genaamd "Profools" uit, met werk uit de inactieve periode tussen Word en Dead Man Ray. In het voorjaar van 2000 verscheen uiteindelijk de tweede Dead Man Ray CD "Trap", donkerder en iets minder toegankelijk dan "Berchem", maar opgebouwd volgens dezelfde principes : eerst wordt er jams opgenomen, die daarna via de computer en protools tot songs worden gelast. Het resultaat was niet toevallig tamelijk "soundtrack-achtig", want de oorsprong van de meeste songs kon gevonden worden in filmprojecten en video-installaties als "At the drop of a Hat", "Transatlantic" en "The Hamlet Machine". Singles uit het album waren heel wat minder voor de hand liggend (en spraakmakend) dan bij de eerste CD, maar voorlopig "Toothpaste", Brenner" en "Woods". Vlak na de release liet Herman Houbrechts (eerder onder meer Nemo) weten dat hij vertrok naar de nieuwe groep die gevormd wordt rond Mauro Pawlowski van de ex-Evil Superstars, en werd vervangen door "jazzdrummer" Karel De Bakker. Wouter Van Belle was inmiddels wel ingehaald als volwaardig groepslid. De groep wenste slechts beperkt op te treden (een 20-tal maal), maar daartussen zaten wel grote gebeurtenissen als Werchter en Lowlands en een spraakmakend gratis optreden in de Brusselse metro om 8 uur 's morgens. In mei 2001 bracht Dead Man Ray een EP uit, alhoewel deze met wat goodwill en overdrijving net zogoed had kunnen doorgaan voor een nieuwe CD: er stonden namelijk niet minder dan 23 tracks op, met een totale speelduur van meer dan 45 minuten. Op de CD staat er wel niet toevallig een vuilnisbak op cd cover, want de groep had deze EP met "leftovers" al aangekondigd ten tijde van de release van de "Trap" CD. Onder deze tracks waren er een aantal outtakes van Trap-sessies, enkele vroege demo's, enkele tracks die voortkwamen uit de "At the drop of a hat" begeleiding, enkele live-opnames en zelfs een eigenzinnige cover van de The Cousins-hit "Kili Watch". Later datzelfde jaar kwam het nieuws naar buiten na een optreden op de Duitse PopKomm beurs, dat de groep ongeveer klaar is om aan een derde album te beginnen, en dat ze nu zelfs zouden gaan werken met een externe producer erbij: niemand minder dan Steve Albini (Big Black, en producer voor groepen als The Breeders, Nirvana, Bush) zou deze taak toevertrouwd krijgen. In september 2002 bracht Dead Man Ray Cago uit, een mooi album met eenvoudige songs dat alvast kon rekenen op goede reacties in de media, kijk maar in de Standaard: "Met een vereenvoudigde sound en bloedmooie songs heeft Dead Man Ray zichzelf opnieuw uitgevonden" (Sasha Van Der Speeten, 25.09.02, p. 16). Oor schreef: "Het is een eenvoudige plaat geworden zonder hulp van computers met drie elektrische gitaren, een oude synthesizer, een jazzy drumkit en de stem van zanger Daan Stuyven puur natuur. De composities zijn zo sterk dat ze ook zonder de oude en omslachtige werkwijze overeind blijven." (Willem Jongeneelen, 05-10-02, p.63) (Laatste update: okt. 2002) (Auteur: Dirk Houbrechts)

Selectieve discografie

OverOver (2019)
Rock / Alternative
Dead Man Ray		 EenEen (2018)
Rock / Alternative
Dead Man Ray
CagoCago (2002)
Rock / Alternative
Dead Man Ray		 MarginalMarginal (2001)
Rock / Alternative
Dead Man Ray
TrapTrap (2000)
Rock / Alternative
Dead Man Ray		 BerchemBerchem (1998)
Rock / Alternative
Dead Man Ray

Selectieve discografie als medewerker

Assemblage Volume 1Assemblage Volume 1 (2003)
Pop / Rock, Rock / Alternative
Diverse uitvoerders

Op compilaties van Muziekcentrum Vlaanderen

Popgrond / Vol. 1Popgrond / Vol. 1 (2003)
Rock / Alternative
Diverse uitvoerders		 Great rock and pop music from FlandersGreat rock and pop music from Flanders (2001)
pop
Diverse uitvoerders

Verwante items in de databank

Nieuws:I Have a Tiger Records eert Belgische cultplaat (18.04.2013)
Persknipsels/Artikels:
(Wat is dit?)		Berchem, vijftien jaar later (03.04.2013)
Daan Stuyven: Gedateerd of tijdloos? (05.2004)
Vlaamse rock op gratis cd bij Nederlands muziekblad (16.12.2003)
Luc Van Acker bundelt Belgische rockgroepen op dvd (02.09.2003)
Feest in de stad (17.07.2003)
Toppers op Gentse Feesten (16.06.2003)
Beeld van de Nachten (29.01.2003)
Dead Man Ray (16.10.2002)
Grootstadmuziek (02.10.2002)
Dollen met Bach en Beatniks (30.09.2002)

nog 5 resultaten op het documentatieplatform