The birds fly low
| Type: | album |
|---|---|
| Formaat: | CD |
| Uitvoerder(s): | Creature with the Atom Brain |
| Label(s): | Waste My Records |
| Label code: | WMR 002/CD |
| Releasedatum: | 02.04.2012 |
| Aanwezig in Muziekcentrum | ja |
| Genre(s): | Rock / Alternative |
| Taal: | Engels |
Track-info
| 1. | Hit the sky |
| 2. | Wolf eye |
| 3. | Southern wind |
| 4. | The beauty of the rain |
| 5. | Black rider run |
| 6. | The dust of time |
| 7. | Sayonara |
| 8. | Nightlife |
| 9. | Break me blue |
| 10. | Red river |
| 11. | Slide |
| 12. | R-Frequency |
| 13. | The birds fly low |
"Deze zéér trippy derde worp bulkt van de als vloeistofdia's verglijdende gitaarsolo's, pulserende metronoomgrooves, stonerzang (in Black Rider Run is dat die van Mark Lanegan) en niet het minst: verslavende blazers. Vergeet het grootste psychedelicacliché: deze plaat blijft óók overeind voor wie een vierde glas wortelsap al een uitspatting vindt. The Birds Fly Low biedt hypnotiserende dynamiek, gezonde afwisseling (alleen overschakelen op melkwegdub als het pást), en een frisse, exotische invloed die niet meteen kan worden thuisgebracht (Turkse funk? Northern Tajikis-tanian soul?) Straf van Struyf en co." (***)
Kurt Blondeel, Focus Knack, p.45 (04.04.2012)
"'The Birds Fly Low' begon eigenlijk al goed nog voor we één noot gehoord hadden: met een heel knappe hoes van Sven Rayen en met de wetenschap dat goed volk als Tim Vanhamel, Mario Goossens, Pascal Deweze en Mark Lanegan er gastrollen op vervullen. Is de muziek even sterk? Bij vlagen wel, ja, of toch voor wie én sixtiespsychedelica én krautrock én noise én gitaarrock én dub én reggae kan smaken, en bij voorkeur allemaal tegelijk." (...) "Conclusie: wees af en toe een beetje careful with that axe, Eugene, maar verder hebben wij geen klachten." (***)
Geert op de Beeck, Humo #3735, p.167 (03.04.2012)
"Als stof dat neerdwarrelt hebben Aldo en de zijnen rust gevonden op ‘The Birds Fly Low’. Creature With The Atom Brain blijft trouw aan zijn sound, maar die klinkt cleaner, doordachter en verfijnder. Het gebruik van samples uit Turkse en Afrikaanse muziek en Oosterse riedeltjes drenken de nummers in een mysterieuze, exotische sfeer. Wat begon als het eenmansproject van Aldo is uitgegroeid tot een project waar veel mensen aan meerwerken. Van Belgische waarden als Mario Goossens en Tim Vanhamel tot de Amerikaanse legendes Mark Lanegan en Alain Johannes. ‘The Birds Fly Low’ werd bovendien gemixt door Greg Gordon en gemasterd door Howie Weinberg (Sonic Youth, Nirvana…). Opmerkelijke nummers: ‘Black Rider Run’, ingezongen door Mark Lanegan en het dubby ‘The Beauty Of The Sun’. Maar eigenlijk is elke song de moeite waard. De nummers worden bovendien ook beter naarmate je ze meer oplegt. Gewoon aanschaffen dus die plaat!"
Jana Poppelaars, RifRaf #234, p.14 (april 2012)
"Met dit derde officiële album zet de band een enorme stap. Niet eerder klonken de songs zo pakkend, terwijl men niets van zijn wonderlijke experimenteerdrift en eigengereidheid heeft ingeleverd. Waar hun psychedelische avonturen eerder nog wel eens strandden halverwege de stonerrock van Queens of the Stone Age en de extreme gekte à la Butthole Surfers, krijgt de trip nu wel een steeds fraaier en toegankelijker eigen smoel, vol melodieuze uitspattingen met oosterse patronen en gitaarlijnen. Mixer Greg Gordon (Slayer, Triggerfinger) snapte exact waar de gekte moest ophouden en de helderheid en warmte moesten starten."
Willem Jongeneelen, OOR 04, mei 2012, p. 80
Verwante items in de databank
| Nieuws: | Triggerfinger grootste prijsbeest op zesde MIA's (08.12.2012) dEUS & Netsky slokoppen MIA-nominaties (15.11.2012) |
|---|---|
| Persknipsels/Artikels: (Wat is dit?) | 'Wij zijn niet de duistere band waar iedereen ons voor houdt' (03.04.2012) One happy Family (04.2012) |
