Multiple Voice
| Type: | album |
|---|---|
| Formaat: | CD |
| Componist(en): | Leoninus, Perotinus, Johannes Ockeghem, Thierry De Mey, Pierre De la Rue, Dominique Phinot, John Cage, Johannes Ciconia, Jean Mouton, Jonathan Harvey, Eric Sleichim, Josquin Desprez, Knut Nystedt, Johann Sebastian Bach |
| Uitvoerder(s): | BL!NDMAN Collective, Koen Maas, Eric Sleichim, Piet Rebel, Raf Minten |
| Label(s): | Universal Music Belgium |
| Label code: | 472596 2 |
| Releasedatum: | 28.09.2002 |
| Aanwezig in Muziekcentrum | ja |
| Plaatsingsnummer: | 000070 |
| Genre(s): | 20ste eeuw, oude muziek |
In Multiple Voice presenteert Bl!ndman meerstemmige werken van de 12de tot de 16e eeuw. Het herinterpreteren van eeuwenoude composities in een hedendaagse context is geen nieuw concept voor componist en Bl!ndman-oprichter Eric Sleichim. Enkele jaren terug presenteerde Bl!ndman zijn bewerkingen van koraalpartita’s van J. S. Bach voor saxofoonkwartet (cd Bl!ndman plays Bach, Universal Music, 2000).
In Multiple Voice gaat Sleichim nog een stap verder: hij benadert de religieuze gezangen als pure klankmaterie en smeedt er een eigentijds kunstwerk uit, gespeeld op eigentijdse instrumenten en gemanipuleerd door eigentijdse technologie (delay-systeem). Vanuit dit eigen klankidioom herontdekt het saxofoonkwartet juwelen uit een onuitputtelijke bron van meesterwerken en graaft naar de universele schoonheid van deze composities.
Ontdaan van de religieuze geladenheid van de oorspronkelijke teksten, ontvouwt zich een klankwereld die zich puur auditief laat ervaren als eigentijdse muziek. Deze werken komen oog in oog te staan met hedendaagse composities van Jonathan Harvey, Thierry de Mey en Eric Sleichim, werken die op hun beurt op eigenzinnige wijze gebruik maken van de eeuwenoude compositiemethoden organum, hoketus en canon. Tijdens het concert stellen de muzikanten zich op rond Athanor, een door kunstenaar Koenraad Tinel speciaal voor deze productie ontworpen sculptuur, die centraal in de ruimte opdoemt als een monumentale bron van licht en klank.
"Het Bl!ndman concept is eenvoudig, maar efficiënt. Nieuwe muziek wordt naast oude muziek geplaatst en beide vloeien schijnbaar naadloos in elkaar over. Eeuwen worden relatief, ieder historisch tijdsbesef lijkt opgeheven... Zo kon je een Ockeghem en een Josquin horen die net zo grootstedelijk klonken als Harvey’s werk. Dankzij het specifieke klankenspectrum van de saxofoons klonk Josquins ‘Déploration de Joannes Okeghem’ als onvervalste blues. "
( Jan Vandenhouwe, De Standaard, 1/3/2002)
"Multiple voice, de mix van saxofoon en polyfonie die het Bl!ndman kwartet in de Magdalenakerk bracht, greep recht naar de keel. Stemmen werden elektronisch verdubbeld, maar de elektronica maakte de muziek niet koud. Had Johannes Ockeghem ooit een saxofoon gehoord, dan had hij zijn canons vast voor het instrument geschreven, zò klonken de saxen als menselijke stemmen."
(Inge Schelstraete in Contra)
