Reactie BIMA op faillissement Sonica
Dit is een gearchiveerd bericht
26.11.2009
Ook de Belgian Independent Music Association (BIMA) reageert, na de Belgian Entertainment Association (BEA) op het faillissement van Sonica. BIMA vertegenwoordigt de belangen van diverse Belgische onafhankelijke platenlabels en muziekproducenten.De reactie van BIMA:
Het is alweer een tijdje geleden dat deze sector op economisch vlak nog eens in het nieuws is gekomen. ‘Dankzij’ de val van Sonica, een van de grootste muziekretailers in Belgie en eigenaar van gekende muziekwinkels als Bilbo en Extrazone, wordt de stilaan dramatische situatie waarin de muziekindustrie zich bevindt nogmaals aangehaald.
Nu al bijna 10 jaar, sinds het verschijnsel Napster, heeft deze sector een bijna continue neerwaartse curve gekend in de verkoop van fysieke geluidsdragers. Eerst nog langzaam, sinds de laatste 3-4 jaar in een huiveringwekkend versneld tempo zien de verschillende platenmaatschappijen, groot en klein, overal ter wereld, en zeker ook in Belgie, hun werk in steeds kleinere aantallen over de toonbank gaan. Er zijn immers ook steeds minder (gespecialiseerde) muziekwinkels, en ook de grotere ketens zien hun verkoop stelselmatig achteruitgaan (ondanks het feit dat het soms geen kernactiviteit is en ze betere condities zoals full returnright kunnen afdwingen). Alle risico’s van een release, financieel en voorraadgewijs, worden zo helemaal terug afgewenteld op de muziekindustrie. Wat heden ten dage ook in het nadeel speelt is dat het door de huidige crisis erg moeilijk is geworden om kredietverzekeraars zover te krijgen om de kredietlijnen op een werkbaar niveau te houden. Dit was overigens een van de mede-oorzaken van de ondergang van Sonica. Hierdoor komen nog meer risico’s bij de labels en distributeurs te liggen.
Men zou misschien kunnen denken dat het toch allemaal niet zo slecht gaat, aangezien de artiesten het intussen wel goed hebben daar zij actiever dan ooit concerten inlassen. In de business is echter algemeen geweten dat ze dit doen uit noodzaak om, via deze optredens, het verlies aan royalty-inkomsten, vooral gerelateerd aan fysieke verkoop, te compenseren.
In tegenstelling tot de oudere beginstrategie om de illegale downloads te bestrijden of tegen te houden, probeert de muziekindustrie de laatste jaren het downloaden op te waarderen als legitiem exploitatie- en vervangingsmiddel voor de fysieke verkoop. Talrijke aggregators en downloadplatforms, al dan niet in samenwerking met muziekmaatschappijen, zagen het licht. Helaas, zij moeten het onderspit delven tegen de talrijke illegale peer2peer netwerken die het makkelijk en vooral kosteloos aanbieden van muziek aan de consument als voornaamste handelsmerk hebben.
Het is voor deze muziekindustrie onbegrijpelijk dat er niet harder wordt opgetreden tegen het illegaal downloaden. De betekenis van het woord ‘illegaal’ wordt in deze gevallen blijkbaar met de mantel der liefde bedekt, terwijl het wel degelijk gaat om een criminele praktijk. In welke andere sector zou zoiets gedoogd worden? Simpelweg: nergens. In elke andere sector zouden al lang steunmaatregelen en strafmaatregelen zijn ingevoerd. Niet zo voor de muziekindustrie.
Sinds kort wordt vanuit de sector geprobeerd om de ISP’s (Internet Service Providers) nationaal en internationaal te overtuigen om meer controles uit te oefenen op het uitwisselen van illegale content. Want de technologie tot controle is er, ze wordt alleen niet gebruikt. De oorzaak is dat de ISP’s een tegengesteld belang hebben. Zij hebben gegarandeerde inkomsten aangezien elke consument sowieso zijn internetverbinding wil hebben en hiervoor wil betalen. Tevens hebben ze aan het argument dat de privé-sfeer van de consument moet beschermd worden een dikke stok achter de deur om de illegale peer2peer traffic ongestraft te laten doorgaan. In landen als Frankrijk hebben ze de verantwoordelijke rol van de ISP intussen wel goed begrepen (de Hadopi-wet) en zijn er ons inziens gepaste maatregelen genomen, welke hopelijk ook in andere landen worden overgenomen.
De muziekindustrie is een sector die sinds haar bestaan grotendeels wars is gebleven van fiscale tegemoetkomingen of gunstmaatregelen, dit in tegenstelling tot bvb. de filmsector, waar de taxshelter voor een boost heeft gezorgd. Wanneer hier initiatieven worden genomen om hulpmaatregelen te treffen (zoals verlagen BTW% op fysieke dragers van 21% naar 6% of invoeren van een belastingskrediet voor platenmaatschappijen) ontbreekt het aan voldoende politieke steun en eendracht om dit op federaal (of Europees) niveau door te duwen. Zelfs het unieke ‘Manifest van de Muzieksector’ (manifest opgemaakt op basis van een samenwerking tussen een 30-tal organisaties binnen Vlaanderen onder begeleiding van Muziekcentrum Vlaanderen), waarin een lans werd gebroken voor de toekomst voor onze sector, blijft momenteel ‘ergens’ zweven tussen de politieke gemeenschappen. Onze industrie is gekend omwille van het amusement, de glamour en de glitter, het blitse artiestenbestaan, waarom zou daar steun aan gegeven worden in deze moeilijke economische tijden waar zelfs autofabrieken bedreigd worden met sluiting?
Een vastaand feit is dat onze sector in zijn bestaan meer dan ooit wordt bedreigd. Hoe aantrekkelijk het ook moge zijn om in de muziekindustrie te werken en muzikale hoogstandjes te realiseren, het blijft evenzeer een waarheid dat degenen die er in werken hun brood moeten kunnen verdienen. En net dat laatste wordt de laatste jaren meer en meer een uitdaging waar minder en minder muziekmaatschappijen tegen opgewassen zijn, en wel door de hiervoor opgenoemde redenen.
En dit allemaal terwijl de (digitale) muziekconsumptie nooit hoger is geweest dan vandaag.
In deze context hebben de kleinere maatschappijen het zoals steeds sneller en harder te verduren dan de grotere internationaal gestructureerde majors. Echter zijn het net wel die ‘independents’ welke de grootste bron zijn van muzikale diversificatie, nieuwe releases en het lanceren van nieuwe artiesten. De independents hebben echter veelal, in tegenstelling tot de majors, een kleine backcatalogus met minder inkomsten en geen aanvoer van grote internationale namen door het in de UK/US of Japan gevestigde hoofdkantoor. Hierdoor zijn ze meer afhankelijk van nieuwe binnen- (of mogelijks buitenlandse) getekende bands (vb Lasgo, Black Box Revelation, Hicky Underworld,… om er maar een paar te noemen…). Het ontwikkelen en promoten van deze artiesten kan niet steeds worden gefinancierd door inkomsten uit de backcatalogus . Bovendien geldt voor de independents dat van de 5 nieuwe artiesten er 1 financieel succesvol zal zijn, 2 zullen break-even en 2 verlieslatend zijn. Indien de markt dus nog verder terugloopt zal er met name voor de independents steeds minder geld zijn om te blijven investeren in nieuw talent, hetgeen een verdere verschraling van het aanbod zal betekenen. Marketingconcepten zoals Idool worden immers niet steeds aanzien als representatieve aanvulling.
Dit lijkt ons aboluut geen goede ontwikkeling. Muziek maken is en blijft een creatief proces en pas als artiesten een gezond platform in eigen land kunnen realiseren is er ook een grotere kans dat diezelfde artiesten ook in het buitenland succesvol kunnen worden.
Het kan met zekerheid gesteld worden dat, als er geen positieve veranderingen gebeuren op korte termijn, nog heel wat muziekmaatschappijen het spoor van Sonica zullen volgen. Niet alleen zullen er dan nog meer mensen hun job verliezen (de geschatte totale tewerkstelling van de sector wordt geschat op 100.000 mensen), de artistieke en culturele verarming zal zo mogelijk een nog grotere weerslag hebben op onze maatschappij. Men kan niet anders dan hopen dat er in diverse nationale en internationale (overheids)instellingen voldoende muziekliefhebbers rondlopen welke die gevolgen willen vermijden.
Ik hoop van ganser harte dat zij snel opstaan en, belangrijker, nog sneller tot actie zullen overgaan.Geert De Blaere
BIMA –Belgian Independent Music Association
Verwante items in de databank
Nieuws: | Reactie BEA op faillissement Sonica-groep (19.11.2009) |
---|---|
Organisaties: | BIMA - Belgian Independent Music Association (ondersteunende organisatie) |
Trefwoorden: standpunten, muziekindustrie, platenverkoop