Peter Vermeersch

Peter Vermeersch’ (°1959) loopbaan loopt niet meteen over de paden van de klassieke muziek. Hij genoot een opleiding als architect maar koos tenslotte voor een carrière als muzikant-componist. Tijdens en na zijn studies speelde hij al klarinet en saxofoon in de groep Union, die performances deed en muziek speelde. Begin de jaren ’80 kwam Union in contact met de theatergroep Radeis en leverde voor Echafaudages de muzikale ondersteuning. Josse De Pauw (uit Radeis) bracht Vermeersch in contact met de cineast Thierry De Mey. Deze, zelf een beginnend componist, vormde voor Vermeersch de stimulans om muziek te schrijven.

Een cruciaal punt in de ontwikkeling van Vermeersch is Rosas danst Rosas uit 1983 voor de Koninklijke Muntschouwburg te Brussel. Deze dansvoorstelling van Anne Teresa De Keersmaeker bleek een forum voor verschillende muzikant-componisten, zoals Walter Hus (°1959), Thierry De Mey (°1956) en Eric Sleichim (°1958). Samen vormden zij in 1984 de groep Maximalist!. De groep probeerde aan te sluiten bij de populaire muziek door middel van kledij (liefst zwart, typisch voor een subcultuur uit die jaren) en gestiek bij de opvoering. De muziek die ze speelden, laat zich noch onder een klassieke, noch onder een popnoemer plaatsen.

In 1989 werd Maximalist! ontbonden en stichtte Vermeersch X-Legged Sally. Een eerste cd-opname werd gerealiseerd onder Bill Lasswel in New York op het avant-garde-label The Knitting Factory. Later volgden verschillende andere cd-opnames, waarvan een gedeelte onlosmakelijk verbonden met de balletproducties van Wim Vandekeybus (Killed by Charity, Slowup, Fired, Bereft of a Blissful Union…). Deze muziek hoort hoofdzakelijk thuis bij de popmuziek. Zij varieert van rock via funk en jazz over metal tot regelrechte hoempa-muziek. Oorspronkelijk waren de nummers zuiver instrumentaal, later (vanaf The Land of the Giant Dwarfs) werd daar zang aan toegevoegd. Vermeersch levert ook muziek voor theaterproducties (met Walpurgis, Kaaitheater, De Roovers, Dito’Dito). Deze muziek sluit dan weer aan bij de hedendaagse klassieke muziek.

Na het einde van X-Legged Sally in 1997 startte Vermeersch twee nieuwe groepen op. A Group is een kleine groep met als doel goede rocknummers te brengen met suggestieve teksten. Deze groep bleef bestaan tot 1999. Daarnaast is er het grotere Flat Earth Society (opgericht in 1999), een veertienkoppige big band die zowel muziek uit de jaren ’30,  theatermuziek, eigen composities, bewerkingen van XLS-stukken, filmconcerten en samenwerkingen met internationale jazz-muzikanten brengt.

Als componist voelt Vermeersch zich zowel op klassieke, avant-garde en jazz podia thuis. Hij schreef muziek voor het Arditti Quartet, Spectra Ensemble, Spiegel Quartet en Smith Quartet, maar deelde ook het podium met Jazzwork from Berlin, avant-garde gitarist Fred Frith en punkgroep The Simpletones. In 2003 werd Vermeersch door Gerard Mortier gevraagd om een werk te schrijven in het kader van de Ruhr Triënnale. Deze opera, Heliogabal, werd uitgevoerd door Flat Earth Society en wordt sindsdien regelmatig gespeeld. Twee jaar later trad Vermeersch op als curator van het tweejaarlijkse Time Festival, een zomerfestival voor elektronische muziek, hip hop en indie rock in Toronto en in 2014 componeerde hij Zwerk in opdracht van Ars Musica, voor het Orchestre Philharmonique Royal de Liège.

Tenslotte dient ook vermeld te worden dat Peter Vermeersch samen met Pierre Vervloesem intussen zijn sporen verdiend heeft als muziekproducer, ondermeer van dEUS, Mad dog loose, Nancy, Think Of One en L Santo. In 2001 trad Vermeersch naar voor als componist van filmmuziek met de soundtrack van de Nederlandse kinderfilm Minoes (Vincent Bal) en in 2009 componeerde hij de soundtrack voor My Queen Karo van Dorothée Van den Berghe. Peter Vermeersch was van 2004 tot 2006 de eerste stadscomponist van Gent.