Betty Goes Green
| Categorie: | artiest / groep |
|---|---|
| Genre(s): | pop, Rock / Alternative |
| Huidige/voormalige leden: | Luc Crabbe |
Biografie
Betty Goes Green startte in 1990 en heeft intussen al zes albums uitgebracht. De groep tourde in '94 doorheen Europa als support act voor Lou Reed (Mike Rathke, gitarist bij Lou Reed, was producer van een aantal Betty Goes Green albums). Hun laatste album, 'The Well', kwam uit in 1998.
(Laatste update: juli 2002)
UIt het Belgsche pop- & rockarchief:
Rock-groep uit Halle met internationaal potentieel.
Betty Goes Green werd gevormd in 1990 (enkele groepsleden speelden eerder al samen als The Killer T-Bag). Na een paar jaar van repeteren en optreden, debuteerden ze in 1992 met de plaat "Hell of a show". De persreacties zijn positief en de aganda loopt vol. Ze tekenen bij BMG/Ariola voor een volgende plaat.
De groep heeft een gelukkige dag toen ze, op zoek naar een producer voor hun plaat, erin slaagden om Mike Rathke (producer and gitarist voor Lou Reed) van de kwaliteiten van de groep te overtuigen. Hij produced "Hunuluria", waaruit twee goede singles worden getrokken : "Cold by the sea" en "Life Long Devotion".
Het album wordt zeer goed onthaald door het publiek, maar de pers dumpt Betty Goes Green : "Er werd naar ons gekeken alsof we vergeten waren wie we waren", herinnert keyboard-speelster Nathalie in een interview met de Morgen enkele jaren later,"alhoewel we nooit waren vertrokken van de idee "We zullen Lou Reed's gitarist vragen, dan zal iedereen van ons houden". We wilden de dingen gewoon anders aanpakken. Vergeet niet : dit was lang voor de huidige generatie van Belgische popgroepen - lang voor dEUS en K's Choice. Tegenwoordig moet je al een Grote Naam strikken voor je plaat, ander wordt ze niet eens meer opgemerkt."
Rathke produceerde ook hun derde plaat "Hand Some" (singles : "I love it", "Go to hook her"), waarop Lou Reed ook meezingt op een song. Op de plaat wordt gitaar gespeeld door Tjenne Berghmans (Clouseau), omdat hun oorspronkelijke gitarist Pieter De Cort erg ziek is. Hij sterft van kanker in 1994.
In 1996 beslist de groep een stapje terug te zetten : ze tekenen bij een kleiner platenlabel (B-Track) en nemen een nieuwe plaat op, dit keer zelf geproduceerd. Er volgen op "Hedonic Tone" echter bijna geen reacties. Enkel hun toegewijde vriend Lou Reed is nog steeds enthousiast en neemt hen mee op zijn Europese tour van dat jaar.
Dit alles verandert nogal drastisch toen ze getekend werden door major Sony voor hun volgende album. Er volgt een grote promotiecampagne en de eerste single "The Well" wordt plotseling een grote radiohit. De Betty's hebben hun geloofwaardigheid herwonnen.
De groepsleden zijn hier wat bitter over : "Nu zegt iedereen : "Betty Goes Green maakt een mooie come-back". Net alsof we de voorbije jaren niks gedaan hebben." Maar er schijnt consensus te bestaan bij de rock-critici dat dit eindelijk een volwassen album is, de songs zijn van een beter gehalte en meer consistent, en de stem van Luc Crabbé klinkt eindelijk hoe ze moet klinken.
In 1998, waren Luc Crabbe en Tony Gezels ook deel van een nieuw Kloot Per W-project genaamd "Zen-On".
Ondanks het feit dat "The Well" voor Betty Goes Green-normen redelijk succesvol was, bleek dit niet echt voldoende voor de platenmaatschappij, want voor de opvolger - gelanceerd ten tijde van het tien-jarig bestaan van de groep in mei 2000 - was de groep alweer weg bij Sony en teruggekeerd naar het bescheidener B-track. "Dreamers & Lovers" werd bovendien ook opgenomen in de eigen homestudio, met enkel een paar blazers onder leiding van Bart Maris die de groep op enkele nummers kwam versterken. Luc Crabbe hierover in Rif-Raf : "Ik vind dat het de beste plaat is die we tot nog toe gemaakt hebben. Ze is de meest coherente, het vormt echt een geheel en er zit ook meer melodie in ... We hebben nooit ergens bijgehoord en dat is misschien wel altijd ons probleem geweest. We hebben nooit een bepaalde trend gevolgd. De platenfirma heeft ons destijds willen verkopen als de Belgische Nirvana, terwijl wij daar helemaal niks mee te maken hadden. We blijven gewoon ons ding doen ... op ambachtelijke wijze songs maken".
"Dreamers & Lovers" zou in het najaar van 2000 ook een internationale release gaan krijgen (Frankrijk, Duitsland, mogelijk UK). Daarnaast bleek ook dat zanger/gitarist (en nu dus ook mixer, producer en technicus) Luc Crabbe er aan denkt om een solo-album te gaan opnemen, en dat het volgende Betty Goes Green product wellicht een live-CD gaat worden.
Leden :
- Luc Crabbé (zang, gitaar)
- Joe Bacart (drums)
- Nathalie Duyvert (keyboards, zang)
- Tony Gezels (bas)
- Johan Ancaer / Pieter De Cort / Tjenne Berghmans - gitaarRock-groep uit Halle met internationaal potentieel.
(Auteur: Dirk Houbrechts)
Selectieve discografie
 | Dreamers & lovers (2000) Rock / Alternative, Pop / Rock Betty Goes Green |
|---|
Op compilaties van Muziekcentrum Vlaanderen
 | Great rock and pop music from Flanders (2001) pop Diverse uitvoerders |
|---|
