Sand
Track-info
| 1. | TV dreams |
| 2. | Feline |
| 3. | Chi mai |
| 4. | Close your eyes |
| 5. | Vluchtheuvel |
| 6. | Remnant of a dream |
| 7. | Cargo |
| 8. | Thieves |
| 9. | Rumour |
Perscommentaren
(...) "niemand bouwt klankkastelen met uit minimale jazz, spaghettiwesternblues en psychedelica samengestelde mortel zoals Dans Dans. Om het met de woorden van auteur en fan Peter Verhelst te zeggen: ‘Muziek die u meevoert naar plekken waar u nooit geweest bent, om de simpele reden dat ze nog niet bestonden.'" (****)
Jonas Boel, Focus Knack, 12.10.2016, p.39
(...) "drie meesterlijke avonturiers die elkaar de ruimte geven, durven dromen, maar nooit het gezamenlijke doel van de reis uit het oog verliezen. Doen ze dat eigenlijk niet al jaren? Ja, maar niet eerder zo subtiel, met zoveel warmte, kracht, dynamiek, souplesse en ¡nzet van ook toetsen en elektronica." (...) "Vanaf de eerste tonen van het eigen TV Dreams grijpt Dans Dans je bij de keel. Bijna tien m¡nuten later heb je wonderlijk mooie tropische eilanden bezocht, ben je langs gevaarlijke afgronden gescheerd, in hypnose geraakt en na een crash met tweehonderd k¡lometer per uur weer bij je positieven geraakt. En dat is dan pas één van de negen trips die de mannen op Sand voor je in petto hebben. Wereldband."
Willem Jongeneelen, OOR, oktober 2016, p.80
"Dans Dans buigt zich over krakende bijzaken, maar uit ‘Sand’ rijst vooral naturel en helderheid op." (****)
(gvn), Humo, 18.10.2016, p.175
"Als muziek op filmrol zou draaien, dan speelde de nieuwe Dans Dans een spaghettiwestern." (...) "De spielereien en samples die van voorganger 3 een eyecatcher maakten, blijven weer achterwege, dit keer regeert de roes van het repetitiekot. Een korrelige livesound helpt de negen songs vlotjes verteren, maar maskeert de complexiteit ervan nooit." (...) "Een plaat waar de voltallige Eastwoodclan het hoofd voor zou buigen." (****)
Dennis Van Goethem, Het Nieuwsblad, 19.10.2016, p.25
"Het valt op hoe die eigen composities complexer én meer uitgepuurd zijn geworden. 'Sand' is -daar kunnen we duidelijk over zijn- de beste van de vier platen, de best opgebouwde ook. Van zodra de kosmische bleeps van de intro van 'TV Dreams' oplossen in de song, heb je geen seconde nodig om te weten welke band je aan het beluisteren bent: die strakke ritmesectie van Fred Lyenn facques en Steven Cassiers is minstens even karakteristiek als de gitaar van Bert Dockx" (...) "hoe wondermooi geproducet Dans Dans vandaag ook mag klinken - nog maar eens een flinke pluim voor Koen Gisen voor de gulle en romige, maar toch transparante klank - dit zal altijd een groep blijven om live te ondergaan. Naarmate de plaat vordert, wordt nieuw terrein ontgonnen. Zo wordt in 'Cargo' geëxperimenteerd met een exotisch ritme en een retestrakke basìijn: veel swingender hebben we de band nog niet gehoord."
(sb), Gonzo Circus, november 2016, p.77
