Fever
Track-info
| 1. | Fever |
| 2. | Soul repair |
| 3. | Bridges |
| 4. | Soliloque (sans issue) |
| 5. | Trash metal ballad |
| 6. | Airplane song |
| 7. | Honey, it's the blues |
| 8. | Controlled demolition |
| 9. | En route |
| 10. | Egyptian nights |
Perscommentaren
"'Soul Repair' en 'Controlled Demolition' zijn strak en gejaagd, maar verder staat de versnellingspook veelal in het vakje 'laidback'. Met behoorlijk fabuleus resultaat: 'Bridges' is een jazzy oorwurm, 'Airplane Song' een liefdesverklaring in sotto voce, 'Egyptian Nights' de broeierige, subtiel uitwaaierende uitsmijter. TaxiWars: moge hun soul train nog lang uitrijden." (****)
(kt), Humo, 11.10.2016, p.191
"TaxiWars [...] voert langs de broeierigste boîtes van de jazzwereld. Zolang de meter loopt, beleef je geen saai moment." (...) "Op Fever zorgt Robin Verheyen nu eens voor een sensuele flou artistique met een hijgerige saxofoon, om dan weer voluit te gaan voor een jakkerende groove, en een andere keer voor het sax appeal - excuus, we besparen dezer dagen op snuggere woordgrapjes. Eén constante: onafgebroken zorgt hij voor de jazzy vibe die als een koortsige stuip doorheen TaxiWars trekt." (...) "De dEUS-frontman lijkt vandaag nog meer in zijn element dan ten tijde van zijn debuut met TaxiWars. Afwisselend tekent hij voor de punk, de trash én de dromerige croon in deze groep." (...) "Met Morphine wil de groep nog altijd niet noodzakelijk vergeleken worden, maar toch speelde één zin van Mark Sandman ons achteraf door het hoofd. "Taxi... Taxi... Electric super sex." Doe er uw voordeel mee." (****)
Gunter Van Assche, De Morgen, 06.10.2016, p.22
"Wat een gloed straalt de tweede van Taxiwars uit" (...) "Over de composities is zo weinig getalmd dat je de versheid nog ruikt. In het klankpalet geen moeilijkdoenerij of gechargeerde vernieuwing, maar vooral veel groove en dynamiek. Gejaagd door de grootstad, koortsachtig, precies zoals het frenetieke 'Fever' het uitdrukt." (...) "Dit is jazz met een punky energie en veel melodie, broeierig en gedoseerd waar het moet, maar intussen vooral ook een unieke blend." (****)
Tom Zonderman, De Standaard, 12.10.2016, p.D8
(...) "broeierige grootstadsmuziek. Jazz? Yep, maar wel gespeeld met een punk-attitude: licht ontvlambaar en met dezelfde groovy punch als grootmeesters Archie Shepp of Pharoah Sanders. Ook de leftfieldrock van Morphine of Soul Coughing geldt als referentie. De songs klinken snedig en gebald, nerveus en energiek, maar net zo goed ontspannen en sexy" (****)
Dirk Steenhaut, Focus Knack, 19.10.2016, p.43
"Ging de eerste TaxiWarsplaat over in beweging blijven, dan wil de tweede vooral in overdrive gaan." (...) "Noem TaxiWars gerust residentiële jazz: toegankelijk, zwierig en genietbaar" (...) "Airplane Song is heerlijk intiem, Bridges zelfs bijna radiovriendelijk. Dat in Trash Metal Ballad een flard Hidden Wounds van dEUS waait, zullen we ons ingebeeld hebben." (****)
Dennis Van Goethem, Het Nieuwsblad, 08.10.2016, p.36
"Het eerste TaxiWars-album verscheen pas vorig jaar, nu is Fever er al, een opvolger en een nog beter album met een meer duidelijke Barman-stempel." (...) "een heerlijk album waarop nog duidelijker de duelkaart wordt getrokken. De strijd tussen de prominente sax van Robin Verheyen (die alle muziek schreef) en de zang van Barman (ook tekstschrijver) geeft een spanningsveld waarin beide componenten toch vaak in mekaar overvloeien." (****)
Stef Vanwoensel, Gazet Van Antwerpen, 14.10.2016, p.11
(...) "Terwijl [Tom Barman] in zowel het Engels als het Frans croont en freakt, leggen saxofonist Robin Verheyen en twee andere jazzcats een energieke, groovy fond. Barman stelt zijn veto tegen lange solo's. Slim, want of de groep het nu urgent en gejaagd of broeierig en laidback doet, 'Fever' swingt steeds gloedvol en to the point." (8/10)
Gunter Jacobs, Het Belang Van Limburg, 15.10.2016, p.38
