Skydogs
Track-info
| 1. | Blood moon shining |
| 2. | Got it bad |
| 3. | Cherry cherry |
| 4. | Can't you see me running |
| 5. | Emily |
| 6. | Dirty little pretty thing |
| 7. | All I am |
| 8. | Nightcrawler |
| 9. | Don't want it here |
| 10. | White whale |
Perscommentaren
"The Sore Losers stellen op hun cruciale derde plaat niet teleur. Integendeel: de Limburgse bluesrockers kloppen tien songs lang aan de grote poort." (...) "Dit is rock uit het vuistje, met songs die snel en lekker weghappen. Jazeker, The Sore Losers hebben liggen duimelen in de Encyclopedicus Rockus Magnificus. Gitarist Cedric Maes ontleent er Sabbathiaanse riffs uit en Straetemans besprenkelt die welig met een geut psychedelica. Dat deert hoegenaamd niet. Nummers als 'Bad Blood Shining' en 'Cherry Cherry' staan in stenen tafelen gebeiteld, terwijl ze tegelijk een vinnige volwassenheid propageren." (****)
Wim Wilri, De Morgen, 17.03.2016, p.23
(...) "een groep die eerst twee goede platen maakt en op zijn derde een fikse stap vooruitzet, eindigt al snel met een wereldplaat. 'Skydogs' is er voor wie vindt dat de allerbeste Black Keys al een paar jaar wijlen zijn, en voor wie met afgunst loert naar de generatie die er niet van opkeek dat er in anderhalf jaar tijd platen als 'Led Zeppelin II', 'Kick Out the Jams', 'Black Sabbath' en 'Live at Leeds' werden uitgebracht." (...) "Hoesbeeld, geluid, songs, spanningsboog: werkelijk alles aan 'Skydogs' klopt. Het is hun sixtiesplaat, hun weed-met- rode-wijn-plaat, een tien songs aanhoudende trip die u enkel links kunt laten liggen als u zichzelf binnen een paar jaar nog eens smakelijk wil uitlachen." (****)
(fvd), Humo, 15.03.2016, p.173
"Het zaakje werd in minder dan twee weken geschreven én opgenomen, maar Skydogs wijst erop dat de Limburgers meer te bieden hebben dan vitaliserende riffs, energieke grooves en op aanstekelijke licks gespietste powerpop. Het viertal schudt ook moeiteloos sterke songs uit de lerenjekkermouwen, van de soort die je zonder het te beseffen meefluit, met gitaarsolo en al." (****)
Kurt Blondeel, Focus Knack, 16.03.2016, p.43
"Peper in de poep, een flinke dosis meldonium en het resultaat is een stroomstoot die ver boven de 220 volt zit." (...) "Huilende snaren, vettige grooves en rauwe gitaarlicks gidsen je doorheen de tien nummers. Het catchy Can’t You See Me Running rockt zalig weg, maar absolute parel voor de zwijnen is Nightcrawler, met een riff die even strak zit als spandex. Skydogs is vintage en retro, een plaat voor oude zakken die mijmeren over muzikaal vervlogen tijden. Maar ook voor jonge veulens tijdens een nostalgische zoektocht naar de essentie van de rock en psychedelica." (****)
Farid El Mabrouk, Het Nieuwsblad, 22.03.2016, p.24
"Zo behoudsgezind The Sore Losers zich profileren, zo woest en onverschrokken klinken ze. Op hun derde worp Skydogs trekken de Limburgers alle registers open" (...) "Knoestige stampers zoals ‘Got it bad’ en ‘Cherry cherry’ smeken erom met hoog volume door de speakers te worden geblazen en, jazeker, na een tijdje neurie je ze mee." (...) "Oerdegelijk." (***)
Sasha Van der Speeten, De Standaard, 24.03.2016, p.D6
"'It's happening now, it's coming soon', opener ‘Blood Moon Shining’ (niet te verwarren met het alomgekende ‘Bad Moon Rising’) zet meteen de toon voor deze ‘Skydogs’. Het is een openingstrack die doet trillen en beven van verwachting: er staat iets te gebeuren, zeker in combinatie met de onheilspellende en beestachtige hoes van het album. Ondanks dit weergaloze en dreigende begin transformeert ‘Skydogs’ vanaf ‘Got It Bad’ in een veel vrolijker toontje en grijpen de heren terug naar datgene waar ze meesterlijk in zijn. Pure rock-‘n-roll, catchy en zo vettig als nen grote met mayonaise. ‘Cherry Cherry’ is een Ramonesachtige energiebom, ‘Dirty Little Pretty Thing’ klinkt als Chuck Berry gedrenkt in distortion en ‘Don’t Want It Here’ doet je zowaar met succes ten strijde trekken tegen al je mogelijke angsten. Maar het absolute pareltje op deze plaat is ‘Emily’, het nummer met de minste muzikale uitroeptekens maar wel boenk erop qua gevoel en pure liefde voor de muziek. The Sore Losers is een band die verdomd goed weet waar het in de muziek omdraait en dit ook nog eens kan vertalen in platen die binnenkomen, blijven plakken en vooral ongelooflijk plezant zijn om naar te luisteren."
(ps), RifRaf #273, maart 2016, p.15
