Porta Bohemica
Track-info
| 1. | Faint mystery |
| 2. | Salt |
| 3. | Closer |
| 4. | Hourglass |
| 5. | Eliza's smile |
| 6. | Soft spoken words |
| 7. | New frontiers |
| 8. | Witness |
| 9. | The visitor |
Perscommentaren
"misschien hebben steengoede platen wel gemeen dat ze tegelijk coherent en divers klinken. De eenzame binnenkomer Faint Mystery en de nog desolatere uitzwaaier The Visitor zijn gebaat bij impressionisme en ritmeloosheid. Hourglass en de op een duidelijke hiphopbeat gebouwde single Soft Spoken Words kunnen een onderhuids zinderende nervositeit nauwelijks bedwingen. Eliza’s Smile en New Frontiers zijn innemende soulballades. En met Witness baart Whitley een door de krijtwitte maan beschenen popsong – een ménage à trois van kille synths, potente, vuile gitaarlijnen en een plejade van smachtende stemmen." (...) "Porta Bohemica is een rode draad die kracht en kwetsbaarheid aaneenrijgt. U kunt er een tijdje mee voort." (****)
Kurt Blondeel, Focus Knack, 21.10.2015, p.46
"Whitley is op dit aangrijpende album een artieste die de aandacht subtiel opeist en als tegencadeau een album levert dat met elke luisterbeurt groeit. Zeker de meest kale liedjes - Faint Mystery, Eliza Smiles, Closer, The Visitor - kruipen elke keer wat dieper onder de huid." (****)
Stef Vanwoensel, Het Nieuwsblad, 22.10.2015, p.20
"Dat Trixie Whitley muziek ademt, staat buiten kijf." (...) "Als een gekwelde zus van Selah Sue keert de Gent-New Yorkse haar ziel binnenstebuiten in geladen songs waarin invloeden uit soul, blues en rock worden bijeengehouden door een warm laagje elektronica. De amper negen songs missen (te) vaak weerhaakjes om echt te blijven hangen, maar ernaar teruggrijpen doe je wel." (7/10)
Gunther Jacobs, Het Belang Van Limburg, 31.10.2015, p.48
"Trixie Whitley heeft [...] het talent om met haar stem liefdevol je keel dicht te knijpen. Dit keer doet ze dat in 'Closer' en vooral in 'Faint Mystery' en 'Soft Spoken Words' twee songs waarin de gerodeerde luisteraar vader Chris in de gedaante van sjamaan hoort opdoemen. Het zijn ook nummers waarvan je niet kan zeggen uit welke tijd ze stammen, en dat brengt ons bij compliment nummer twee: Trixies beste songs dragen een enigmatische tijdloosheid uit. Ook het elektronisch aandoende 'Salt', met z'n springerige ritmes de meest energieke song op deze nachtelijke downtempo plaat, draagt evenveel Wendy & Lisa als oude wijze Indianen in zich." (**1/2)
Katia Vlerick, Humo, 27.10.2015
"Schoolvoorbeeld van vroegrijp, multigetalenteerd en heerlijk eigengereid." (...) "Met een gitaar, zoals in Faint Mystery,komt ze dicht in de buurt van de beste momenten van papa, achter haar piano overstìjgt ze alle vergelijkingen. In het emotioneel geladen The Visitor is ze breekbaar als oud porselein. In New Frontiers ademt ze soul, maar er is ook aardedonkere blues, iets wat bij gospel in de buurt komt en er zijn een paar ¡ets meer rockende tracks met krachtiger beats. Wat een supertalent."
Willem Jongeneelen, OOR 2015/10, oktober 2015, p.94
"Was ‘Fourth Corner’ een plaat van de zangeres Trixie Whitley, dan is ‘Porta Bohemica’ er eentje van de muzikante. Kleurden haar doorleefde zanglijnen haar eersteling wondermooi in, dan vormen ze nu gewoon een deel van het instrumentarium. Wat rest, zijn een verzameling prachtige songs die ons langzaam maar zeker binnenhalen. Dient de prima single ‘Soft spoken Words’ nog als perfecte overgang, dan luidt de weemoed van ‘Faint Mystery’ stilletjes een nieuwe betovering in. ‘Salt’ huppelt dan al weer wat olijker door ons oorkanaal, terwijl ‘Closer’ simpelweg pure schoonheid herbergt. Op ‘Hourglass’ valt er vree wijze bluesrock te rapen, waarna het immer mooie ‘New Frontiers’ onze muzikale ziel nog wat verder inpakt. Toch bezweert Whitley op deze plaat niet altijd even hard. Zo zijn ‘Eliza’s Smile’ en ‘Witness’ degelijke nummers, zonder meer. Ook het ingetogen afscheid in de vorm van ‘The Visitor’ had wat levendiger mogen zijn. Maar zelfs ondanks deze mindere momenten, bekoort deze ‘Porta Bohemica’. Een album waarop Trixie Whitley zich nog meer openbaart als de fijne songsmid die ze is. Schoon, toch?"
(kc), RifRaf #270, november 2015, p.15
