Lost footage

Type:album
Formaat:Vinyl LP
Uitvoerder(s):Tape Cuts Tape
Label(s):Heavenhotel
Label code:HH1502
Releasedatum:13.03.2015
Aanwezig in Muziekcentrumja
Genre(s):Rock / Alternative, improvisatie / experimenteel
Taal:Engels, Instrumentaal

Track-info

A1.Sway daemons (Electric)
A2.Dark grey matter
A3.Polaroid fades
A4.To-126
A5.Perpetual
B1.Five dash one
B2.Let's meet tomorrow
B3.Scales in orange and grey
B4.Sot-23
B5.Freon
B6.Perpetuum mobile
B7.Sway daemons (Acoustic)

Perscommentaren

"[Rudy Trouvé kan] zijn artistieke ambities compleet de vrije loop laten. Hij vormt met de altijd inventieve slagwerker Eric Thielemans en zangeres Lynn Cassiers - die evenals Trouvé voor de nodige elektronische geluidseffecten zorgt - een perfect aan elkaar gewaagd trio. Dat de sfeer per track wisselt, zal u niet verbazen. Tussen dromerige lo-fi, noisy soundscapes en avant-garde-experimenten in zijn er invloeden uit krautrock, postpunk, psychedelischejazz en nog zo wat genres te ontwaren. Maar we
horen ook Trouvé even als een soort Steve Albini van de lage landen, Cassiers als prachtige sirene in een ontwapenend mooi stilliedje en de gastmuzikanten van DAAU, die deze open geesten in Scales In Orange And Grey naar grote hoogten stuwen. Voor de avontuurlijk ingestelde liefhebber."
Willem Jongeneelen, OOR #2015/07, juli 2015, p.93

"Muzikant/schilder Rudy Trouvé (o.a. Kiss My Jazz, Rudy Trouvé Octet, ex-lid van dEUS) gaat altijd voor het artistieke. Dat hij zichzelf daarbij al eens in de voet schiet op commercieel gebied is misschien geen zegen voor zijn portemonnee maar wél een goede zaak voor de kwaliteit van z’n muzikale output. ‘Lost Footage’ is inmiddels het derde album van Tape Cuts Tape, het trio dat naast Trouvé ook uit drummer Eric Thielemans en de zingende multi-instrumentaliste Lynn Cassiers bestaat. De nieuwe plaat balanceert tussen lofi-ontroering, dubby krautrock, gemuteerde pop, experimentele soundscapes en improvisatie met af en toe een avant-garde-stoorzender. Zelf vermeldt de groep Lee ‘Scractch’ Perry, Johann Pachelbel, Augustus Pablo, Conny Plank, Harmonia en Baden Powell als referentiepunten. Voeg daar het dromerige van Yo La Tengo en een gastrol voor DAAU (‘Scales in Orange And Grey’) bij en je hebt een heel apart, schoon plaatje met een (onderhuidse) spanningskracht. Mooie kunst, quoi!"
(bvm), RifRaf #263, maart 2015, p.21