3
Track-info
| 1. | Zephyr |
| 2. | Take a close look |
| 3. | Fleurette Africaine |
| 4. | Bloed en dromen |
| 5. | Memento mori |
| 6. | Coffee grounds |
| 7. | Miraggio |
| 8. | Htes to vradi sto teke mas |
Perscommentaren
"Subtiliteit blijkt een terugkerend element. Steeds opnieuw valt de finesse op van de thema's, de groovy patronen waarmee die omringd worden en de opbouw richting meer, richting verder, richting vrijheid, richting volledige extase. Dans Dans doet alles op het gevoel, zonder oogkleppen, maar met bezieling en griezelig vakmanschap, al is het technisch vermogen eerder een hulpmiddel dan een doel op zich. (...) Ga vooral ook eens live beluisteren hoe de tracks verder leven en steeds weer voor nieuwe orgasmen zorgen."
Willem Jongeneelen, OOR 11, november 2014, p. 91-92
"Vanaf de openingsmaten van 'Zephyr' (een compositie van Lyenn) heb je met echte Dans Dans te doen: Lyenn en Cassiers leggen een simpele, maar dwingende groove neer waarover Dockx zijn gitaarlijnen schildert (...). Dockx' en Lyenns composities beginnen overigens meer en meer naar elkaar toe te groeien. (...) het pronkstuk van '3' is 'Htes To Vradi Sto Teke Mas' van rebetikogrootmeester Stelios Chrisinis. De melodie wordt afgebroken tot op het skelet, om ze vervolgens, na een passage langs het abstractste dat we al van de band hoorden -inclusief tegendraadse elektronica- stukje bij beetje weer op te bouwen. Het resultaat zit zéér dicht bij de essentie van de blues."
(sb), Gonzo Circus 125, jan-feb 2015, p. 64
"Na MannGold de Cobre en Condor Gruppe eerder dit jaar is het aan Dans Dans om te bewijzen dat een zanger soms even nuttig is als een kurkentrekker op een vergadering van de AA." (...) "het trio [improviseerde] dit jaar de beste rock-'n-rollplaat waar een cover van Duke Ellington op staat. Als u begrijpt wat ik bedoel. Zo niet: kopen, zwijgen en luisteren." (****)
Jonas Boel, Focus Knack, 26.11.2014, p.43
"Het ingetogen ‘Zephyr’ mag als opwarmer de zintuigen op scherp stellen. De gitaar toetst enkele hogen noten af. De percussie wordt gecheckt op aanwezigheid en de bas wandelt rustig door de song. ‘Take A Close Look’ mag dan nog wel op het ritme van een door de woestijn schuifelende kameel beginnen, dreigende elektronica kondigt furieuze gitaaruithalen aan. Duke Ellingtons ‘Fleurette Africain’ is het toppunt van subtiliteit en Dans Dans’ liefdesbrief aan de jazz. In ‘Bloed En Dromen’ lijken de dromen eerst te komen. Nadat je meer dan 4 minuten mag mijmeren over weidse landschappen zijn het enkele mokers op de drums die een muzikaal bloedbad van distortion en een met de gitaar in duel gaande bas inleiden. Een dreigende en broeierige sfeer overheerst in het slepende ‘Memento Mori’. Helemaal anders zijn de tribale drums in ‘Coffee Grounds’ die er samen met de bas een moordend ritme op na houden. Zowel in ‘Mirragio’ als de Griekse rebetica-song ‘Htes To Vradi Sto Teke Mas’ introduceren synths een vreemde slepende beat in de songs. Elektronische bluenotes als het ware. Op ‘3’ horen we een groep die meer en meer op elkaar ingespeeld raakt en ondertussen zijn grenzen wil verleggen. Op heel organische manier is de introductie van elektronische elementen verlopen zodat met de fusion van jazz, rock, blues en elektronica Dans Dans nog steeds aanspraak mag maken op de titel van meest opwindende en originele band van Antwerpen en héél verre omsteken."
(ow), RifRaf #260, november 2014, p.13
