Heads of Woe
| Type: | album |
|---|---|
| Formaat: | CD |
| Uitvoerder(s): | Geppetto & The Whales |
| Label(s): | Parlophone Music Belgium |
| Label code: | 0825646346035 |
| Releasedatum: | 17.01.2014 |
| Aanwezig in Muziekcentrum | ja |
| Genre(s): | Pop / Rock |
| Taal: | Engels |
Track-info
| 1. | Jonathan |
| 2. | 1814 |
| 3. | Animals |
| 4. | Bright star in the morrow |
| 5. | Heads |
| 6. | For the black hand at dawn |
| 7. | Cocklane ghosts |
| 8. | The great lament |
| 9. | Esther, you |
| 10. | Maxburg |
| 11. | Saigo |
| 12. | Time |
"Het is een uitgepuurde, vaak wat Beatleske plaat geworden waarbij de songs niet dikker worden ingeduffeld dan nodig, en vooral de prachtige samenzang opvalt." (...) "glasheldere, uitgepuurde melodieën, en de muziek ademt een weidse, landelijke sfeer uit. Een groeiplaat, in de beste mogelijke betekenis van het woord." (****)
Bart Steenhaut, De Morgen, 16.01.2014, p.27
'Het eerste album van Geppetto & The Whales vertraagt de tijd en voert ons mee naar een zuiders Amerikaanse sfeer." (***)
Peter Vantyghem, De Standaard, 18.01.2014 p.c10
"Er zijn er die de wildernis van Alaska in vluchten om zichzelf te vinden, er zijn er die zich verdiepen in rustieke americana, deinende folkrock, milde psychedelica, en knikjes naar The Grateful Dead, zoals hier tijdens For the Black Hand at Dawn. De eersten maken een kampvuur, de laatstgenoemden een degelijke debuutplaat. In beide gevallen gloeit en knettert het." (***)
Jonas Boel, Focus Knack, 22.01.2014, p.47
"In de romantische bovenkamer van Geppetto & The Whales huist een klopgeest. Maar ook Nick Drake spookt er rond, net als een 19de eeuwse krijgsgevangene en een Vietnamveteraan."
Gunther Van Assche, De Morgen, 11.01.2014
"In 2012, kort na hun deelname aan Humo’s Rock Rally, brachten Geppetto And The Whales de ep ‘People Of Galicove’ uit en daarmee veroverden ze meteen een handvol harten. Begin januari is er ‘Heads Of Woe’, een plaat vol zachte luisterpop met sporadische folkinvloeden die goesting opwekt om erop uit te trekken. De eerste single is ‘1814’, een prachtig nummer over geliefden die na vele jaren van gruwel elkaar terugvinden – een krop in de keel! Verder zijn er nog enkele tedere songs als ‘The Great Lament’ en ‘Time’ op het album te vinden, maar toch is niet de hele plaat rustig. Zo barst het - op eerste gezicht - donzige ‘Jonathan’ bijvoorbeeld opeens compleet los en is ‘Animals’ een stuk ruwer dan wat we tot nog toe van de Kempenaren gewoon waren. Wie zo verlekkerd was op de meerstemmigheid van op de ep, kan zijn ogen sluiten en genieten van ‘Cocklane Ghosts’. Zoals de titel doet vermoeden is het nummer een tikkeltje spooky en dat heeft alles te maken met het gefluit dat zo uit een western lijkt geplukt. Het is echter de samenzang à la Fleet Foxes die je weer eens naar adem doet snakken. Geen rechtlijnige album dus, wel veel avontuur, pracht en praal, verpakt in een mooi hoesje. Dikke duim!"
Pauline Libeert, RifRaf #251, december 2013, p.16
"Gebleven zijn de fraaie melodieën, de progressie zit in zowel de teksten, de dynamiek, de onvoorstelbaar mooie harmonieën (de groep beschikt over drie leadzangers) als de kwaliteit van de hier nog meer afgemeten ingezette soundscapes. (...) Producer Thom Monaham (...) hield de boel helder, zuiver, warm en waar nodig overrompelend, zonder al te bombastisch te worden. Wat een complete band is dit in korte tijd geworden en wat een geweldige hoeveelheid grootse nieuwe composities (...) staan er op dit hartverwarmende, bij vlagen erg melancholieke debuut."
Willem Jongeneelen, OOR 02, februari 2014, p. 90
Verwante items in de databank
| Persknipsels/Artikels: (Wat is dit?) | 'Melancholie past goed bij deze groep' (18.01.2014) 'Escapisme? We pleiten schuldig' (15.01.2014) Op de dool in Wit-Rusland (01.12.2013) |
|---|
