13
Track-info
| 1. | Experiments in the revival of organisms |
| 2. | Sneak attack of the sponges |
| 3. | Patsy |
| 4. | Fast forward |
| 5. | Six pine trees |
| 6. | Stoptime rag |
| 7. | Raincheck |
| 8. | Intersections |
| 9. | Goat's wool without abbas |
| 10. | Betwixt & between |
| 11. | Unconditional lucifer |
| 12. | Meet Luke Devereaux |
| 13. | Domination of black |
Perscommentaren
"13 is indeed a celebration - of the omnivorous imagination of Peter Vermeersch and the musicians who enthusiastically tackle anything he throws at them." (****1/2)
Dave Lynch, Allmusic.com
"Entre la fanfare et l'harmonie, Flat Earth Society fête sa treizième année d'existence dans la joie, la pétulance, le brio musical et un solide enracinement dans l'histoire de ces formations qui ont tant apporté au jazz depuis la plus haute époque. (...) Dans une tradition qui aura trouvé chez nous en Eddy Louiss, plus récemment en Laurent Dehors, des exemples de réussite, et bien sûr dans les pays d'outre-Quiévrain et au-delà d'autres exemples plus éclatants encore (Willem Breuker), Flat Earth Society propose une musique éclatante de santé, de swing, d'intelligence. (...) C'est à la fois très enraciné, et très actuel." (****)
Philippe Méziat, Jazzmagazine/Jazzman 649, mei 2013, p.72
"De onorthodoxe Vlaamse bigband Flat Earth Society blijft keer op keer verrassen. (...) Sleutelwoorden bij FES zijn vrijheid, improviseren, interpreteren en goesting. Alles mag en kan, en met zo'n bezetting en zulke sterke muzikanten lijken de mogelijkheden ook echt onbeperkt. (...) Peter Vermeersch is de Frank Zappa van de jazz, met de deels virtuoze leden van FES als zijn Mothers of Invention. Pas op, het blijft jazz, met heel veel noten. Het bruist, popelt en verwondert, want de vijftienkoppige band vergt veel van zijn luisteraars. Die raken dan ook de komende maanden niet uitgeluisterd."
Willem Jongeneelen, OOR 05, juni 2013, p.87
"FES blijft FES, meer dan ooit. Peter Vermeersch & C° schoppen wederom wild om zich heen. Niet in het wilde weg maar wel volgens hun eigenzinnige patronen. In de intro worden de pionnetjes nog rustig op hun plaats gezet onder leiding van de enige vrouw in de groep (met familienaam Deman!). Het duurt echter geen twee minuten of alle voorzichtigheid wordt overboord gegooid en de FES-hel breekt los. Syncopatische ritmen, tempowissels à gogo, flarden dialogen, solo-interventies allerhande, retrotaferelen, duivelse rock-‘n-roll, funkgrooves, dit alles en nog veel meer staat op het programma. En toch klinkt het als een weldoordacht geheel en niet als een puzzel waar er stukken van ontbreken. De concerten beloven weer een extravagant spektakel te worden. Zoals ze het zelf zeggen: “The most unreliable music since 1999”. Matthew Herbert (Big Band) eat your heart out!"
Georges Tonla Briquet, RifRaf #243, maart 2013, p.23
Verwante items in de databank
