Weltuntergangsstimmung
Track-info
| 1. | My word as gospel |
| 2. | Define π |
| 3. | The shadows are You |
| 4. | Ruins |
| 5. | Triple fall |
| 6. | Shake off your dreams |
| 7. | Let things drift |
| 8. | Weltuntergangsstimmung |
Perscommentaren
"Stef Heeren had zijn buik wat vol van het indie folkgeneuzel en heeft met ‘Weltuntergangsstimmung’ een plaat op zak die perfect tot zijn recht zou komen in The Steeple, een zaal in Waregem met een lange new wave-reputatie. Een spot op Sinner’s Day 2012 is hem ook gegund maar het liefst zou de bezieler van Kiss The Anus Of A Black Cat in clubs als De Kreun het voorprogramma verzorgen van The Soft Moon, een band die in 2010 een titelloos shoegaze/new wave/post-punk-album uitbracht. Om maar te zeggen dat Heeren naast een retro-album ook een hedendaagse waveplaat wou maken. Ten bewijze:‘Pornography’, een lp van The Cure uit ’82, was een leidraad maar Heeren en producer Koen Gisen (een liefhebber van Einstürzende Neubauten en Throbbing Gristle) luisterden ook naar recent werk van Fever Ray. Atypisch voor de tijdsgeest klinkt het resultaat in ieder geval en daardoor heeft ‘Weltuntergangsstimmung’ (met backing vocals van An Pierlé) net een verfrissende sound. De plaat vormt bovendien een samenhangende trip, de synths zijn donker, de drummachines klinken lekker droog en de zichzelf heruitvindende Stef Heeren blijft, ook in een (new) wave-jas, bezweren met zijn vocalen. Verslavend spul."
Bram Vermeersch, RifRaf #233, p.22 (maart 2012)
"Niet langer horen we in KTAOABC neofolk of het pathetische neefje van David Eugene Edwards, Heeren heeft opnieuw (of voor het eerst?) de jaren tachtig ontdekt. Hij richt zich met synthesizers, drummachines en gitaren op de mooie, maar zwartgallige dagen waarin Virgin Prunes, The Sisters of Mercy, The Cure en Joy Division goede sier maakten. Vergeten we even die duidelijk aanwezige referenties, dan mag er ook geconstateerd worden dat alles aan dit door Koen Gisen geproduceerde onheilsalbum klopt. Tot aan de foto van de zwarte raaf in het cd-boekje aan toe. (...) Dit is het donkerste én beste eightiesalbum sinds If I Die, I Die van Virgin Prunes."
Willem Jongeneelen, OOR 05, juni 2012, p. 87
Verwante items in de databank
