Sheldon Siegel / Razen LP
Track-info
| A1. | Razen - Rode hond |
| A2. | Razen - Rammelaargong |
| A3. | Razen - Richel |
| A4. | Razen - Razend zand |
| B1. | Sheldon Siegel - Drie mannen stappen aan boord van een goederentrein en lijken goed op weg hun vrijheid te herwinnen |
Perscommentaren
"Sheldon Siegel's side-long improvisation benefits from Gina Coorman's furtive cello, which seeps underneath Erik Heestermans' rumbling percussion and Gerard Herman's sax like blood under the door in Val Lewton's 'Cat People'. Razen are a rather more expansive and exciting proposition, using detuned santoor, bouzouki, duduk, bagpipes and percussion to whip up vast, charging movements that tug at the sternum, dragging you into the maelstrom. It's impossible not to crack a smile while listening to this stuff, and even harder to sit still."
Joseph Stannard, The Wire #319, p.64 (september 2010)
"Kraak gaat de etnische toer op, of zo lijkt het toch voor het eerste deel van deze volledig Belgische split. Brecht Ameel en Bart Reekmans kiezen met Razen bewust voor minder vertrouwde instrumenten als santoor en bouzouki om hun psychedelische oerfolk een stevig gekruid randje te geven. En dat doet deugd, want de ritmische kleppers ‘Rode Hond’ en ‘Rammelaargong’, waarin de doedelzak een verrassend veelzijdige rol speelt, halen een hoog niveau. Bezwerend en straf, zeker omdat het wollen sokkengehalte soms gevaarlijk dichtbij komt, zoals in ‘Richel’. De gejaagde improv van ‘Razend Zand’ vormt de ideale overgang naar de uitgerekte freejazz van Sheldon Siegel. De bio van deze drie Antwerpenaren spreekt over “scherpe pastiche” en “absurde pentekeningen,” wij moesten eerder aan de Jààààzz Club sketches van The Fast Show denken. Maar ironisch of niet: twintig minuten ingetogen freejazz, er valt iets voor te zeggen. Al bij al een puike plaat!"
(ts), RifRaf #217, juli 2010, p.17
Verwante items in de databank
