The honey & the knife
| Type: | album |
|---|---|
| Formaat: | CD |
| Uitvoerder(s): | Admiral Freebee |
| Label(s): | Playout! |
| Label code: | pomcd011 |
| Distributeur: | PIAS Belgium |
| Releasedatum: | 22.02.2010 |
| Aanwezig in Muziekcentrum | ja |
| Genre(s): | Rock / Alternative, singersongwriter |
| Taal: | Engels |
Track-info
| 1. | Blues from a hypochondriac (Always hoping for the worst) |
| 2. | My hippie ain't hip |
| 3. | Look at what love has done |
| 4. | Under my secret skin |
| 5. | The longing never stops |
| 6. | Always on the run |
| 7. | Last song about you |
| 8. | Fools like us |
| 9. | The art of walking away |
| 10. | Hymns For Demons |
| 11. | Home |
| 12. | Green light shines |
"Admiral Freebee is de meester van de knipoog geworden, gebruikt zijn invloeden als wapens, en serveert tussen het meest gevarieerde materiaal uit zijn voorlopige oeuvre een paar van de wonderschoonste liedjes ooit door een Belg (van Brel tot Leyers) geschreven: ze heten 'Loot at What Love Has Done', 'Under My Secret Skin' en 'Fools Like Us'." (****)
Jurgen Beckers, Humo 3625, p. 166 (23.02.2010)
(...) "Van Laere draagt zijn invloeden weliswaar duidelijk op de mouw - openingsnummer 'Blues From A Hypochondriac (Always Hoping For The Worst)' is nauwelijks begonnen, of er spatten al Crazy Horse-gitaren uit de luidsprekers - maar desondanks geeft hij er toch een eigen draai aan. Wanneer hij toch nieuw terrein verkent, het door een strakke beat aangedreven 'My Hippie Ain't Hip' bijvoorbeeld, pakt dat bovendien verrassend goed uit. Tel daarbij nog zijn knappe teksten bij, scenario's waar je zo de beelden bij ziet, en je komt uit bij een totaal waar - ondanks het feit dat Freebee nu op een klein label zit en weer met een Belgisch producer werkt - weing op valt af te dingen. Of zoals hij het zelf ergens zegt: I like myself best at times when I don't try. Zijn beste cd tot nog toe? Jazeker." (****)
Bart Steenhaut, De Morgen, p.29 (22.02.2010)
"Zijn vierde cd zet country minder op het voorplan. Verankerd in de bluesstijl toont het album een veelzijdige Van Laere. Er hangt een rauwheid over die aan Freebee's debuut herinnert. Het rockbeest in Van Laere spuwt het extraverte 'Blues from a hypochondriac' uit zijn longen met een grom die aan Tom Waits doet denken. De dromer laat jazzy drumborstels aanrukken voor het intieme 'The honey & the knife'. 'Always on the run' is witte soul met een Mick Jagger-falset en de tekstuele spielerei 'My hippie ain't hip' krijgt zowaar een sexy beat mee."
Tom Zonderman, De Standaard, p.12 (20.02.2010)
"Na twee platen met Amerikaanse producers deed Tom Van Laere opnieuw een beroep op Jo Francken, de man die destijds het debuut van Admiral Freebee mee in goede banen leidde. Van Laere bewijst met ‘The Honey & The Knife’ dat hij nog steeds een begenadigd songschrijver is en mede door het productionele oor van Francken klinkt het vierde album van Admiral Freebee als een bel. De songs lijken altijd al te hebben bestaan maar plagiaat loert nergens om de hoek en nummers als ‘My Hippie Ain’t Hip’ en de single ‘Always On The Run’ (funky eighties-Stones) hebben een inkleding die we nog niet eerder hoorden op een album van Freebee. Er zijn knipogen naar Nick Cave, Neil Young (‘The Art Of Walking Away’), Daniel Lanois (de intro van ‘Hymns For Demons’) en Van Morrison (‘Home’) maar Admiral Freebee blijft vooral een merk op zich. Een goede zaak, zeker als het een gevarieerde en samenhangende plaat als ‘The Honey & The Knife’ oplevert."
(bvm), RifRaf #213, maart 2010, p.24
Verwante items in de databank
| Persknipsels/Artikels: (Wat is dit?) | Admiral Freebee - The Honey & The Knife (03.2010) Admiral Freebee - The Honey & The Knife (24.02.2010) Admiral Freebee - The Honey & The Knife (23.02.2010) 'Ik heb er geen zin in als er niet echt geluisterd wordt' (20.02.2010) |
|---|
