Cocoon Crash

Type:album
Formaat:CD
Uitvoerder(s):K's Choice
Label(s):Double T Music
Label code:811124-2
Releasedatum:06.04.1998
Aanwezig in Muziekcentrumja
Genre(s):Pop / Rock
Taal:Engels

Track-info
1.Believe
2.In your room
3.Everything for free
4.Now is mine
5.Butterflies instead
6.If you're not scared
7.20.000 Seconds
8.Too many happy faces
9.Cocoon crash
10.Hide
11.Freestyle
12.Quiet little place
13.God in my bed
14.Winners

Perscommentaren

"Het verschil tussen een goeie single en een ethervullende deun op de radio zit 'm in het nijdige karakter van het beestje. Een goeie popsong nestelt zich ofwel geriefelijk in het oor of bijt zich vast in de kuiten zoals een pitbull dat zou doen. Elke keer je wakker wordt, wordt de jingle weer op- en afgedraaid. In België hebben we twee groepen rondlopen die de feeling hebben om met de regelmaat van de klok dergelijke singles op de markt te brengen: dEUS en K's Choice.

Denk ook maar een moment aan 'Suds and Soda' of 'Little Arithmetics' en de riedels dwalen alweer enkele uren door de geest. Remember 'Not An Addict' en Sarah hijgt weer een eind in je oor, beluister de nieuwe single 'Believe' en de zenuwachtige gitaarpartijen blijven desnoods dagen nagalmen. Het is daarom dat het zolang geduurd heeft vooraleer de nieuwe cd Cocoon Crash ter redactie volledig beluisterd was. Het eerste nummer op de cd - 'Believe' dus - heeft er uren op repeat gestaan. Om maar te zeggen dat ik 'Believe' een onthutsend goeie single vind, die niet eens moet terugvallen op de klassieke wetten om te verleiden. Er is niet eens een refrein nodig om voor eeuwig en altijd herkenbaar te blijven.

Openen met een zo sterke song heeft het nadeel dat de rest van de cd een tijd verwaarloosd wordt. Meteen ook het nadeel van meerdere beklijvende popsingles op één cd. Nadat we weer afstand konden nemen van 'Believe', bleven we haperen bij nummer twee 'In Your Room', een meeslepend verhaal over twee vriendinnen op een kamer, waarvoor een prille Suzanne Vega wel de muziek lijkt geschreven te hebben. Vervolgens blijven plakken bij nummer drie: 'Everything For Free', het meest klassieke Choice-nummer van de cd, waarbij de gitaren van Gert en de stem van Sarah van oudsher tegen elkaar opschreeuwen. 'Now is Mine' heeft door de cello (!) en de intense droefheid in Sarahs stem en de haast Costelliaanse structuur meer tijd nodig om te rijpen maar is het ultieme bewijs dat moeilijk ook goed kan zijn bij K's Choice. 'Butterflies Instead' begint hypnotiserend: kale drum, een perfect beheerste, dreinige stem. Het plaatje wordt stilaan ingekleurd tot de duozang met Gert een klein mirakel doet ontstaan. Je krijgt een beetje spijt van het feit dat producer Gil Norton, die geboekstaafd staat als een maniakale perfectionist, in alle regionen de beheersing heeft opgelgd. Het heeft het voordeel dat de balans perfect in regel is en dat de groep nooit zo hecht heeft geklonken. Het heeft het nadeel dat net de franjes zoals de meerstemmingheid die je persoonlijk zo waardeert, ook hebben moeten inleveren. Cocoon Crash maakt bovendien duidelijk dat het songschrijversduo Sarah en Gert geëvolueerd is. De Amerikaanse tour heeft sporen nagelaten. Zo echoot Alanis Morrisette duidelijk door op 'If You're not Scared', een voor de hand liggende popsong die vooral door de stem een schavotje hoger mag. Of in '20.000 Seconds' een frêle balad die volgens het gekende Choice-stramien optrekt, maar met enkele stembuigingen bij Sheryll Crow terechtkomt.

Met 'Too Many Happy Faces' zijn we ondertussen voorbij halfweg. Hier is de verwijzing naar Morrisette vooral door de vermomde parlando van Sarah het grootst. Nog deunen die het vooral live goed zullen doen, zijn titeltrack 'Cocoon Crash' en 'Hide', de enige nummers waar de gitaren gebetonneerd zijn, en 'Freestyle', dat een opruiende opbouw heeft meegekregen. Het zijn stuk voor stuk songs die pieken boven de radiomiddelmaat waarmee je om de oren wordt geslagen, maar anderzijds buiten 'goed' weinig extra's in zich dragen. Geen reden om te zappen, je kan er alleen wat minder aandachtig bij zijn. 'Quiet Little Place' gebouwd op de stenen tafelen van Dylan waar Sarahs schorre stem weer eenzame hoogten haalt en een mondharmonica huilt, is wel wat om bij stil te staan. Het engelachtige 'God In My Bed' eveneens maar om een andere reden: het is gepikt, alleen kunnen we er voorlopig maar niet opkomen van wie. En tot slot geldt het ook voor afsluiter 'Winners' waar Costello's geest opnieuw uit de fles komt en een K's Choice een behoorlijk fascinerend, door de tempoveranderingen complexe, balad in elkaar heeft gepuzzeld.

U had het al begrepen: Cocoon Crash is een uitstekend cd."

(Peter Mijlemans, De Morgen, 25-03-98)