Time passed on the switchback
Track-info
| 1. | Miss Cameo |
| 2. | Pantomime |
| 3. | Backseat |
| 4. | If I decide to wait things out |
| 5. | Giving up the ghost |
| 6. | Handsome |
| 7. | For a couple of days |
| 8. | Only a minute |
| 9. | Leave it there |
| 10. | Summer |
| 11. | I can hear the stones cry out |
| 12. | 16 Years |
Perscommentaren
De Morgen :
"Time Passed on the Switchback is een groeier. Wie houdt van Townes Van Zandt, Gram Parsons of Wilco moet Grand Theft beslist een kans geven."
(Dirk Steenhaut, De Morgen, 19-11-2003, p.22)
Humo :
"Doorleefd gebrachte Americana" (...) "Stekelige folk- en countryrock uit de eerste divisie"
(Charlie Poel, Humo, 03-02-2004, p.180)
Keys & Chords :
"In het genre is dit zonder meer één van de meest smaakvolle uitingen van de laatste 20 jaar in ons land. Mondharmonica, accordeon, dobro, slide gitaar en vooral de lap steel gitaar zijn de instrumenten die welig tieren op deze nieuwe cd van Grand Theft. Je waant je soms in Nashville, Tennessee dan weer in Austin, Texas maar deze band is blijkbaar afkomstig uit Gent, Belgium! De songs zijn kwalitatief hoogstaand, de Engelse teksten zijn op niveau en de stem van componist Michel Van Montfort vertolkt deze op overtuigende wijze. De ondersteuning van vooral muzikanten Lazy Horse (slide, dobro, lap steel, piano, orgel) en Nick Jury (gitaar, slide en orgel) zijn uitmuntend in hun subtiliteit. (...) Koop deze cd, vooral als je houdt van groepen zoals Woven Hand, Son Volt of van songwriters als Guy Clark, Lyle lovett of Lucinda Williams. Er Wacht je een aangename verassing."
(Dirk De Man, Keys & Chords, 01-12-2003, p. 36)
RifRaf :
"Het was een beetje afwachten of het niveau van de hier in RifRAf bejubelde ‘The First Floor Tapes’ zou geëvenaard worden. We kunnen de fans meteen geruststellen, de superlatieven van indertijd blijven geldig. Elk nummer is dan ook opnieuw gesierd door een je ne sais quoi-extraatje waardoor de persoonlijke touch gegarandeerd blijft. (...) Van Montfort is een singer-songwriter pur sang."
(Georges Tonla Briquet, Rifraf, 01-12-2003)
P-Magazine :
"In een rechtvaardige wereld werd Miss Cameo van Grand Theft zo vaak op de radio gedraaid dat heel Vlaanderen het zou fluiten op weg naar zijn werk. (...) Een combinatie van pakkende poprefreinen, ingetogen rootsmuziek en doorleefde teksten. Van Montfort is een singer-songwriter met een diep, kleurrijk keelgeluid, die er niet voor terugdeinst om - zoals Tom Waits - zijn stem pathetisch te laten zakken of aanzwellen als het verhaal daarom vraagt. (...) Intelligente en aanstekelijke popmuziek voor een groot publiek en americana voor de fijnproevers. Omdat wij nogal gek zijn op dat laatste, houden wij het meest van nummers als Backseat en Handsome waarin de zanger aan Townes Van Zandt herinnert, zijn sidekick Lazy Horse de lap steel streelt tot hij huilt en er aan de mondharmonica wordt gezogen op de wijze van Dylan, maar dan beter. (...) Elk lied is een toonbeeld van vakmanschap, een geheel dat met de grootste zorg werd vormgegeven."
(Ben Pays, P-Magazine, 07-01-2004)
Gazet Van Antwerpen :
"De geur van de Schelde, maar het geluid van het amerikaanse zuiden. Antwerpenaar Michel Van Montfort blijft op zijn van Americana overlopende cd - veel slide-gitaar, dobro, mandoline... - nog wat te veel in de schaduw van de grote voorbeelden (van Gram Parsons tot Wilco), maar vindt in een handvol erg mooie songs toch stilaan een eigen stem. In het oog houden."
(Gazet van Antwerpen, 03-01-2004)
