Sit down and listen to
Track-info
| 1. | Antarctica (sit down & listen to - live) |
| 2. | One (sit down & listen to - live) |
| 3. | Inhaler (sit down & listen to - live) |
| 4. | Jackie Cane (sit down & listen to - live) |
| 5. | My autumn's done come (sit down & listen to - live) |
| 6. | 2 Wicky (sit down & listen to - live) |
| 7. | Frosted flake wood (sit down & listen to - live) |
| 8. | Eden (sit down & listen to - live) |
| 9. | Vinegar & salt (sit down & listen to - live) |
| 10. | Sad song (sit down & listen to - live) |
| 11. | Someone (sit down & listen to - live) |
| 12. | The world is mine (sit down & listen to - live) |
| 13. | Sometimes (sit down & listen to - live) |
| 14. | The last thing I need is you (sit down & listen to - live) |
Perscommentaren
De Financieel Economische Tijd:
"Het trio Alex Callier, Raymond Geerts en Geike Arnaert heeft van Hooverphonic een band met internationale uitstraling gemaakt. Het plaatje klopt op verschillende fronten: naast uitstekend songmateriaal verraden de foto's, de podiumaankleding of gewoon de kledij een perfect gevoel voor stijl. Songs als 'One', 'Jackie Cane', '2 Wicky', 'Eden' of 'Vinegar & Salt' blijven moeiteloos overeind, ook op het live maar zonder publiek opgenomen album, waar popband en strijkkwartet elkaar afwisselen."
Marc Ruyters, De Financieel Economische Tijd, p.7 (15-10-2003)
Humo:
"Het trio uit Willockx City brengt op ’Sit Down...’ nieuwe versies van zijn bekende songs, geruggensteund door strijkkwartet The Mob. De plaat is live maar zonder publiek opgenomen, en Callier zweert op zijn communicantenzieltje dat er achteraf geen studiofoefjes aan te pas zijn gekomen. Het zal ons chipolata wezen, want alleen de muziek telt en dié blaast ons geregeld van onze sokken. Neem ‘Jackie Cane’: het mens heeft haar extravagante baljurk met duizelingwekkende split omgeruild voor een stemmig mantelpakje met pied-de-poule-motiefje, maar ze is nog altijd om op te vreten. Dezelfde tijdloze kwaliteit in ‘Eden’, ‘Inhaler’, ‘One’ et quelques autres, songs die in de Champions League van de pop geen mal figuur zouden slaan. Maar hét kippenvelmoment van de plaat, en tot nader order van de hele herfst, is ‘2Wicky’. De eens zo ijzige song is nu - met dank aan de Fender Rhodes-piano - warm en knuffelbaar, zonder ook maar een grammetje venijn te verliezen. ‘You’d better be sure before you leave me for another one. You can hurt me, but I can hurt you,’ dreigt Arnaert, terwijl het woordje ’hurt’ alle richtingen uit galmt. Als u nog een appeltje te schillen heeft met uw significant other: mondje dicht, volumeknop op elf en laat ’2Wicky’ het werk doen."
(XV, Humo)
