Blue Saga
| Type: | album |
|---|
| Formaat: | CD |
|---|
| Uitvoerder(s): | Jef Neve Trio |
|---|
| Label(s): | Contour Records |
|---|
| Label code: | C.002 |
|---|
| Releasedatum: | 05.2003 |
|---|
| Aanwezig in Muziekcentrum | ja |
|---|
| Genre(s): | Jazz |
|---|
| Taal: | Instrumentaal |
|---|
Track-info
| 1. | Inner peace |
| 2. | Brandford's dream |
| 3. | Segment |
| 4. | Construction |
| 5. | 60 Years too early |
| 6. | When spring begins |
| 7. | Pink coffee |
| 8. | One for the load |
| 9. | This is not a doxy |
| 10. | Hidden |
Perscommentaren
"In dagen waarin pyrotechniek, liefst van Franse makelij, in de vakbladen met veel ooh's en aah's wordt onthaald, is het werk van Jef Neve een verademing. ... 26 is Neve pas, maar de maturiteit die uit zijn werk spreekt, is verbazingwekkend. Het feit dat negen van de tien composities eigen werk zijn, toont gezonde ambitie. Inner Peace en Construction getuigen van ingetogenheid en zin voor melodie, gespeeld met een lyriek die Keith Jarrett goedkeurend zou doen knorren. When Spring Begins begint als een kindermolen en werkt zich op tot een spinnende tol. Pink Coffee en This Is Not a Doxy zijn dan weer zoetzure bop. Wie de man enkele maanden geleden zelfverzekerd zag jammen met de muzikanten van Wynton Marsalis' Lincoln Jazz Orchestra wist het al. Jef Neve is here to stay." (***)
Bart Cornand, Knack, p.82 (21.05.2003)
"In dagen waarin pyrotechniek in de vakbladen met veel ooh's en aah's wordt onthaald, is het werk van de jonge Vlaamse pianist Jef Neve een verademing. Samen met Piet Verbist (bas), Lieven Venken en Teun Verbruggen (afwisselend op drums) brengt Neve op Blue Saga hoofdzakelijk composities uit zijn eigen werkhok. Er is bop, er is Keith Jarrett-lyriek, en vooral het openbloeiende 60 Years Too Early . Melodisch. Transparant. You'll dig it."
Bart Cornand, Focus Knack, p.18 "De beste songs van de beste albums van 2003" (10.12.2003)
"Blue Saga is het prikkelende debuut van de zesentwintigjarige Belgische pianist Jef Neve. Het openingsnummer zuigt je meteen mee in een melancholische sfeer. Maar Neve houdt het niet bij uitgebalanceerde en weemoedige stukjes, in ,,Brandford's'' klinkt zijn piano al veel vrolijker en vinniger. Het is speels opgebouwd, met aanvankelijk wat Monk-invloeden, waarna er een verbrokkeld fragment volgt. Daarin gaan bas, piano en drums een ongewone conversatie aan. Het nummer mondt uit in een bevlogen lyrisch stuk, waarin Neves klassieke scholing volop doorklinkt. Om maar te zeggen dat Neve veel aankan: stukken vol bezwerende ritmische figuren, opwindende bopachtige nummers, meeslepende ballads."
De Standaard, p.6 (07.06.2003)
Verwante items in de databank
