One O Four
Track-info
| 1. | Subway call |
| 2. | Avreel |
| 3. | La belle jig |
| 4. | Vodka time |
| 5. | Free wheel |
| 6. | Scarborough fair |
| 7. | Basement scotch |
| 8. | Baline |
| 9. | Brass Corto |
| 10. | Bamboo |
| 11. | Rap-a-doo |
| 12. | Waltzing Dranouter |
Perscommentaren
Uit het Belgische pop- & rockarchief:
Urban Trad. heeft met haar debuutcd "One O Four" dé folk-CD van het jaar 2000 afgeleverd ... Goede wijn behoeft geen krans, hoogstens een onhandige poging te beschrijven wat het dan wel tot zo'n goeie wijn maakt:
Urban Trad is 80 procent traditionele, veelal Keltisch geïnspireerde muziek. Folk, kortom. Wat Urban Trad boven de rest van de folkproductie uit doet stijgen, en het daarbij tot een bijzonder interessante release, het genre overstijgend, maakt is:
- de 20% "urban" die er in deze "trad" gemengd is. De keyboards, beats en trompetten geven deze traditionele muziek en vrolijkmakende melodieën een drive die de rommelpot en vedel alleen doorgaans niet vermogen te verwekken. Luister bijvoorbeeld eens naar "Vodka Time", en hoor hoe een onnozel volksdanske terug tot in de discotheek zou kunnen doordringen.
- de variatie en het samenspel van de bende muzikanten die aan Urban Trad meewerkte. Yves Barbieux (Coïncidence) wist immers een uitgelezen schare folkies voor zijn project (gegroeid uit het verlangen naar een moderne bewerking van André Bialek's "La Belle Gigue" van Universal-A&R-persoon Wilfried Brits) te interesseren, en deze deden zijn composities recht: van de popvocalen van Mieke De Langhe en Perry Rose op Rap-a-doo (dit had een zomerhit mogen zijn), de dames van Ialma die "La Belle Gigue" tegelijk onherkenbaar en onweerstaanbaar maken, van de melancholische accordeon op Waltzing Dranouter (niet toevallig dat Urban Trad en grand complèt op die weide hun debuut mochten maken) tot de filmische kwaliteit van "Brass Corto": het zijn allemaal meerwaardes voor de in essentie luchtige songs.
Uiteraard is ook deze cd weer niet perfect (ik blijf hopen), zo had bijvoorbeeld de slottrack Mecanix, met daarop een persoonlijke begroeting en riedel van alle 20+ muzikanten misschien beter een hidden track gebleven, en worden niet alle fluiten, violen en accordions even strak gehouden in tracks als "bamboo" en "free wheel", maar dat is slecht detailkritiek. Urban Trad heeft immers een zeer toegankelijke en aanstekelijke CD afgeleverd die binnen het genre hopelijk nog navolging gaat krijgen.
Met groepen als Laïs en Ambrozijn en deze Urban Trad is "folk" niet alleen geen scheldwoord meer, als er het adjectief "Belgisch" voorstaat wordt het stilaan een kwaliteitsmerk.
In de pers :
- Dieter van den Bergh in Oor : "Terwijl Folk in Nederland nog immer visioenen oproept van klompendansen en bierdrinkende mannen met baarden en sandalen, zijn de Belgen dit stadium reeds gepasseerd. New folk is dé trend. Urban Trad ... mixt op een ijzersterke manier Keltische folk met dance en rock en krijgt de steun van gerenommerde folkies uit Belgïe, Finland en Schotland."
- Het Volk : "Samen hebben ze een erg hoogstaande CD uitgebracht : One o Four. Het is een pareltje en voor wie even wil kennismaken met het begrip "the New Tradition" een must. De CD bevat 12 nummers en steekt vol variatie."
- Het Bourdonske : "... Het gaat nog verder dan wat Kadril in Vlaanderen of Coïncidence in Wallonië doen. De Skandinavische folkrock en moderne traditionalisten als Hevia en Manau hebben hier duidelijk inspirerend gewerk, al wil dit Belgisch collectief toch minder ernstig overkomen. Zo'n holderdebolder technofolk-sound hadden wij nog niet in Belgenland."
- De Morgen : "De leden van Afro Celt Sound System bewezen al dat dance en traditionele folk best hand in hand kunnen gaan, en hun voorbeeld wordt nu gevolgd door Yves Barbieux ... De avontuurlijke bewerking van Andre Bialecs 'La Belle Jigue" is ronduit briljant."
- Tijd Cultuur : "... Niet dat 'One o Four' meteen bestemd is voor dansvloer van een hippe discotheek, daarvoor alles te melodieus en eist Barbieux' liefde voor de Keltische muziek een te prominente plaats op. Wat de CD bijzonder maakt, is dat je door de geprogrammeerde ritmes de hartslag van een drukke stad voelt maar dat je ook kan wegdromen op de tonen van een fluit, doedelzak, viool, tuba of accordeon: het platteland ligt binnen handbereik. 'Grootstedelijk traditionalisme' - wat de naam Urban Trad al suggereert- lijkt een gepaste omschrijving voor dit geslaagde huwelijk tussen dance en folk, een gegeven waarmee ook bands als hevia of Afro Celt Sound System succes oogsten."
- Music & Media : "With Interest in (traditional) folk music currently booming in Belgium, Urban Trad have managed to combine the best in local folk with modern dance rythms to create "techno-ambient influenced folk". ... The result is nothing less than astonishing"
(Auteur: Dirk Houbrechts)
