Oude maan
Track-info
| 1. | Favoriete beest |
| 2. | Vrijgezel |
| 3. | Moordenaar |
| 4. | Vroeger nooit bleker |
| 5. | Wakker naast jou |
| 6. | Kat en ik |
| 7. | Sorry vlo |
| 8. | Slaapliedje (2000 versie) |
| 9. | Mannen met baarden |
| 10. | Wij houden stand |
| 11. | Pauvre Ruteboeuf |
Perscommentaren
Uit het Belgische pop- & rockarchief:
Kerstmis 2000: de eerste sneeuw dwarrelt naar beneden. De kat lijkt verbaasd en stapt behoedzaam door het nieuwe landschap. Neefje, 10, staat voor het raam, natintelend van de kou na een dolle rit op de slee en vraagt "zou 'ie morgen nog blijven liggen?". De soundtrack bij zo'n tafereel bestaat sinds een jaar of tien, en staat op naam van Jan de Wilde. "De eerste sneeuw" is een perfecte beschrijving en nog veel meer van zo'n moment, bevroren in de tijd. Het vermag mij elke keer weer opnieuw te ontroeren. Een lied waarvan ik denk: draai dit maar op mijn begrafenis.
Na bijna tien jaar stilte op opname-gebied is Jan De Wilde nu eindelijk weer present, en ligt er onder de kerstboom "Oude Maan". Een geschenk dat je moet koesteren.
11 liedjes, onopvallend en geduldig geproduceerd door Jo Bogaert - een op het eerste gezicht onwaaarschijnlijk huwelijk, maar wel een dat gewerkt heeft. Als je Jan de Wilde kent, is er weinig nieuws te melden: "sorry vlo" is "golden retriever", "moordenaar!" is "hé hé", "Mannen met" is "de naakte man" enz ... enz ..., maar dat doet er niks aan af, integendeel.
Tekstueel valt er plezier te beleven met bijna alle liedjes: zo vraagt "vrijgezel" vertwijfeld of er "is er niemand die van 'm houden wil"; zo wordt in "moordenaar!" de Dutroux-volkswoede nog wat opgevoerd, met als overtreffende trap van straf voor de misdadiger "voor eeuwig en drie dagen met de bedelstaf ronddolen in Dendermonde"; in "Vroeger nooit bleker" kijkt de zanger al vol ironie uit naar zijn eigen dood;
De mooiste combinaties van tekst en muziek worden gehouden voor het einde: bloedmooi en ontroerend zijn in elk geval "Wij houden stand" (van de hand van en meegespeeld door Gorki's Luc de Vos) en het met marimba begeleide "Pauvre Ruteboeuf" (een gedicht uit het Frankrijk van een middeleeuwen, vertaald door de schrijver Johan Daisne).
Niet wereldschokkend. Onmogelijk een hype van te maken, maar gewoon mooi, en warm, en lief. Sentimenteel, want werkend op mijn sentiment, maar niet goedkoop. Inderdaad: 850 fr voor 32 minuten muziek, het is voorwaar een straf geval van een ingegooid raam waaraan een affiche "Don't Copy Music" hing. Maar het weze EMI vergeven omdat ze er toch in geslaagd zijn Jan de Wilde uit zijn lethargie te halen. Hopelijk is hij nu weer vertrokken...
Harry de Bock voor KKunst.com : "Met "Oude Maan" is Jan De Wilde terug van weggeweest. Het is een mooie CD waaraan zowel tekstueel als muzikaal hard gewerkt is. De nummers bieden voldoende afwisseling. Maar toch moeten wij vaststellen dat deze ''full-CD'' maar half-vol staat en dat maar zeven songs van Jan zelf zijn. Het had na negen jaar toch wat meer mogen zijn".
- Peter Vantyghem in De Standaard : "Jan De Wilde moet het voorbije decennium zo om de twee jaar een liedje geschreven hebben. En toen hij het halfuur muziek naderde, kon er een plaat van af. Dat is Oude Maan geworden: een cd die klinkt alsof de jaren '80 en '90 nooit plaatsvonden, en waarop De Wilde zijn eigen dood al vertelt. Het liedje heet ,,Vroeger nooit bleker'' en Jan De Wilde, toch nog maar 56, beschrijft zijn eigen begrafenis. ,,Bel mij niet, ik zal jullie bellen'', zingt hij op het einde. Alsof intussen iedereen niet weet dat Jan nóóit iemand opbelt!"
- Ludo Dosogne in Gazet van Antwerpen : "In de Brusselse Ancienne Belgique stelde Jan de Wilde gisteren zijn nieuwe langspeler Oude Maan voor. Zijn vorige plaat dateert nota bene uit 1991! De huidige cd bevat elf ironische chansons, die opzettelijk onhandig worden vertolkt. ... De Wilde leunt dichter aan bij het zenboeddhisme dan bij Bob Dylan."
(Auteur: Dirk Houbrechts)
