Wisteria
Track-info
| 1. | Strange situation |
| 2. | Black olives |
| 3. | Lucky |
| 4. | Sonny Boy's advice |
| 5. | Zonder titel (rocks) |
| 6. | Lack of time |
| 7. | Zonder titel (guitar) |
| 8. | Annie one |
| 9. | Zonder titel (city) |
| 10. | Another sign |
| 11. | Waitin' |
| 12. | Cigarettes |
| 13. | Pussy arrête |
| 14. | Zonder titel (bottle) |
| 15. | Zonder titel (rope) |
| 16. | The ticket man |
Perscommentaren
Uit het Belgische pop- & rockarchief:
Isn't it ironic" vroeg Alanis ooit, en wij beamen : het is inderdaad ironisch dat de eerste zin van de nieuwe plaat van El Fish - in de song "Strange Situation" nota bene - "We've got a leak" is. Dat is zoiets als een organisator van het Sfinks-festival die het feest in gang schiet met de woorden "dit wordt een spetter van een festival!". Zopas werd immers bekend dat zanger-gitarist Filip Casteels het voor bekeken houdt. "Strange Situation" inderdaad: moe van de financiële onzekerheid die het spelen in een avontuurlijke bluesgroep met zich meebrengt, luidt de officiële reden. Niet getreurd evenwel: er wordt hard gezocht naar een vervanger, en het kaliber van de vertrokkene wordt geïllustreerd door het feit dat daar twéé muzikanten voor nodig zullen zijn. Hoe dan ook: El Fish sluit hiermee een hoofdstuk in zijn geschiedenis af, maar het lijdt weinig twijfel dat er nog vervolgen op zullen komen.
Althans, dat hoop ik: want voor mij is "Wisteria" een zuivere overgangsplaat. Onderweg naar overal en nergens. Natuurlijk: op het debuut na heeft El Fish nog niks dan overgangsplaten gemaakt ... maar toch, ook op Wisteria heeft de groep geen vaste grond onder de voet gekregen. Meer nog : op deze plaat lijkt El Fish nog openlijker te lonken naar een positie tussen wal en schip: niet meer van harte omarmd door de bluesscene waaruit ze voortkwamen, en weliswaar door de critici op enthousiaste superlatieven, maar door het publiek toch ook op veel vraagtekens en door de radio op stilte onthaald.
"Many people don't understand what's happening about the blues: blues is something that you went through it or either come into contact with", is een sample met een soundbite van Sonny Boy Williamson die in de vierde track wordt gebruikt, en het is meteen een soort motto: er waart nog een zweem blues rond in de nummers, maar evengoed komen talrijke andere stijlen zich in het debat mengen : dub, rock, electro, exotica, wereldmuziek ... Geen solo's meer, maar groove. Geen voorgekauwde bluesriffs maar een flard Santana, Tom Waits, Captain Beefheart... Tussen de vorige en deze plaat is El Fish vooral een heel eind richting JMX opgeschoven. En daar waar de groep vroeger opviel door een ongelooflijke beheersing van hun instrumenten en daarmee een hoop emotie en energie wist op te wekken, hebben ze die virtuositeit zelf aan banden gelegd om nieuwe instrumenten te verkennen (vb. de harmonicaspeler zingt meermaals en pleegt een sample, de bassist haalt een synthesizer of een tuba boven ...) en ten dienste van de song te staan.
Call me oldfashioned, maar het meeste plezier op Wisteria beleef ik aan de meest traditionele tracks : "Annie One", "7 Cigarettes". Voeg daarbij nog "Sonny Boy's Advice", en het stille "Another sign", misschien opener "Strange Situation" en je hebt al de songs gehad die ik wil onthouden. Want ik ben echt wel ontgoocheld in deze plaat: ze is aanvankelijk onderhoudend door zijn avontuurlijkheid, sfeervol en indrukwekkend door zijn variëteit, maar ze is ook een beetje saai door gebrek aan onontkoombare songs, richtingloos, bevat veel dode momenten en het beetje opwinding dat soms ontstaat wordt al snel aan banden van het schilderen met weer een nieuwe kleur gelegd.
Veel te lange platenrecensie, alweeral, maar indien u tot hier geraakte voor de conclusie: El Fish is nog steeds een groep om in het oog te houden, maar gezien de vreemde bokkensprongen is dat voorwaar geen makkelijke opgave. "Strange Situation" inderdaad, dat ik een cd van El Fish al niet meer goed vind ...
In de pers :
- Surf-Inn : "De nieuwe El Fish is een pareltje. Na twee bluesplaten en honderden concerten in het bluescircuit in binnen- en buitenland heeft de groep heel slim gekozen voor een bredere horizon. ... Kopen en genieten."
- Bart Vandormael voor Café Belge : "Je kan El Fish bezwaarlijk nog een bluesgroep noemen. Het Belgisch gezelschap onder aanvoering van zanger Filip Casteels en songschrijver Steven De Bruyn toont op zijn derde studio-cd meer verwantschap met dEUS dan met pakweg John Lee Hooker. ... In de letterlijke zin van het woord: een wereldplaat."
- Dirk Steenhaut in Metro (De Morgen) : "Op hun vierde cd hebben de bluesrakkers van El Fish aan het handje van Jean-Marie Aerts hun spectrum aanzienlijk verbreed ... en toont de groep dus voor het eerst haar eigen gezicht. En voorwaar, het staat haar beeldig".
- Rif-Raf : "Een open geest en respect voor goede muziek zijn twee essentiële vereisten om "Wisteria" ten volle te kunen appreciëren. Bovendien moet je per se de groep live aan het werk zien met dit materiaal."
- Johan Copermans in Het Nieuwsblad : "Wisteria is de plaat die de blueswieg waarin El Fish opgroeide, feestelijk afbrak, plaats makend voor een aanstekelijke mengeling van rootsmuziek allerlei. Hun sterkste cd"
- OV in Muziekkrant-mail : "De bluespuristen zijn ondertussen al lang weggelopen, maar wie toch de moeite neemt te luisteren in de ware zin van het woord, kan er niet om heen dat "Wisteria" (trouwens een andere naam voor Blauwe Regen) één van de sterkste platen van het jaar 2000 lijkt te worden. Voor de verkoopcijfers valt echter te vrezen."
- Jempy Samyn in Stage "... deze inmiddels tot supergroep geëvolueerde band, die aanvankelijk zijn songs opbouwde rond een rootsy ruggengraat, voert het credo "endless evolution is the only solution!" hoog in het vaanden. Ten onrechte door velen als een bluesgroep beschouwd, had deze band destijds al heel snel ingezien dat de vertakkingen naar andere culturen én generaties eindeloos zijn ...".
(Auteur: Dirk Houbrechts)
