Billy
Track-info
| 1. | Billy |
| 2. | Nothing goes away |
| 3. | Calling |
| 4. | I was told |
| 5. | I don't need any colour |
| 6. | The sound of a broken man |
| 7. | When we were young |
| 8. | The art of knowing |
| 9. | Hand on the chest |
| 10. | Falling for you |
Perscommentaren
"een juweel van een (derde) plaat" (...) "Zeker: de songs vormen een coherent geheel en ademen vaak een gelijksoortige, weemoedige sfeer uit. Maar de arrangementen zijn zo mooi, zo sober en tegelijk zo goed uitgewerkt dat de plaat toch gevarieerd blijft. Heerlijke samenzang met Chantal Acda, trouwens, en ook de bugel van Gert Van Mulders vormt een verrijking. Billy behoort tot de almaar kleiner wordende afdeling platen die uit emotionele noodzaak zijn ontstaan. Muziek om hopeloos verliefd op te worden." (****)
Bart Steenhaut, De Morgen, 10.09.2015, p.23
"een mooie plaat die nét niet onder haar eigen sérieux bezwijkt." (...) "voor het verstilde 'When We Were Young' had Jeff Buckley zich niet hoeven te schamen." (***)
(vc), Humo, 08.09.2015, p.153
"Vandewoude uit zich met l¡edjes. Die kabbelen vaak traag, bedachtzaam en met gedoseerde bijdragen van zijn bandleden op onder meer pedal steel, piano, vibrafoon en bugel voort." (...) "ln de muziek horen we hoe country het een enkele keer overneemt van de folk. Twee keer komt de band los en wordt er meer gas gegeven. Meestal is het geluid van deze gebroken Belg echter stil als het graf."
Willem Jongeneelen, OOR 2015/10, oktober 2015, p.84
"Wat moeten de bandleden van Isbells nadat ze met een succesvol debuut en een magische opvolgplaat onze wereld door elkaar geschud hebben? Het geweer van schouder wisselen of net niet? Op ‘Billy’, het nieuwste geesteskind van Gaetan Vandewoude, waait de wind zachtjes uit een andere richting zonder echter de sterke huisstijl van Isbells uit het oog te verliezen. Denk aan subtiele accentverschuivingen die het geheel verder aanscherpen, zoals de beats die het sferische ‘Nothing Goes Away’ - ijzersterk qua vocalen - verder inkleuren. De pakkende teksten, kwikzilveren melodieën en warme vocalen zijn nog steeds talrijk aanwezig en kruipen in de hoekjes van je ziel vanaf de eerste deemoedige klanken op opener ‘Billy’. Terwijl de belletjes op het dromerige ‘Calling’ het rustmoment van de plaat inlassen, zorgen de lustige americanaen countrydeuntjes van het naar The Low Anthem knipogende ‘I Was Told’ ervoor dat we nog verder verdwalen in de akoestische tederheid die deze plaat overheerst. ‘Billy’ staat er dus als een huis, getuige ook het ingetogen ‘I Don’t Need Any Colour’ dat met zijn warme koperarrangementen en zachte zanglijnen een hoog Fleet Foxesgehalte uitstraalt of het wondermooie ‘Hand On The Chest’ dat op eerste zicht een lichtvoetige countrysong lijkt, totdat die uitbarst in krachtige samenzang en dito instrumenten. Het slotstuk wordt mooi ingezet met ‘Falling For You’: een energieke samensmelting van gitaren, voortreffelijke samenzang en dito melodieën. Het perfecte einde voor een straffe plaat."
Nel Exelmans, RifRaf #268, september 2015, p.17
Verwante items in de databank
Persknipsels/Artikels:
() | Isbells (29.09.2015) |
|---|
