Circo
Track-info
| 1. | Thunderstruck II |
| 2. | Distant call |
| 3. | Under the blossom tree |
| 4. | When I'm busy |
| 5. | The strangest thing |
| 6. | At dawn |
| 7. | Down below |
| 8. | Don't want you to go |
| 9. | Nevermind |
| 10. | It's been done |
| 11. | Empty bottle |
| 12. | No matter what |
Perscommentaren
"Weg arty, op blues geënte rock van het naamloze debuut. Verandering van spijs doet eten. En treuren, want op Circo schrijft de dertien jaar geleden naar Vlaanderen uitgeweken Nederlander zijn relatiebesognes van zich af. Hij huilt uit bij oude liefdes als Michael Jackson en Prince, maar ook eightiessoundtracks en Nik Kershaw heeft Bruil - al dan niet bewust - hoog zitten. Toch blijft de donkere scherpte die hem als snarendrijver kenmerkt, hangen boven het bedwelmende Thunderstruck, het duet met ex Martha Maieu in Under the Blossom Tree, en de vette synthrock à la Millionaire." (***)
Kurt Blondeel, Focus Knack, 30.04.2014, p.43
"Zijn de Belgische Broken Bells geboren? Nee, maar allicht is het kleinere, rebelse broertje verrezen op Antwerpse
bodem. De tweede langspeler van Black Cassette lijkt in de eerste verre verte niet op het titelloze debuut. Wie goed luistert, zal echter niet op zijn honger blijven zitten als het vorige album gesmaakt heeft. Frontman Sjoerd Bruil bergt de loeiharde gitaren op en kiest resoluut voor een eighties synthpop-geluid voor ‘Circo’. Micha Volders (Vermin Twins, Chrome Bruléé) zat trouwens achter de knoppen tijdens en na de opnames en dat hóór je. Hoewel het geluid drastisch veranderd is, voel je nog steeds dezelfde rock-'n-roll-spirit, ergens diep verborgen onder de synthesizers en effecten. ‘At Dawn’ en ‘It’s Been Done’ zijn hier duidelijke voorbeelden van. ‘The Strangest Thing’ doet ons dan weer af en toe als een Beverly Hills Cop voelen, maar van die heerlijk foute films zijn we stiekem nog steeds fan. ‘Circo’ luistert als een geslaagd en ambitieus geheel en dus nemen we de weinige eighties clichéeffectjes er met veel plezier bij."
Arno Moens, RifRaf #255, mei 2014, p.16
"Enerzijds is Bruil erin geslaagd om de invloeden van zijn broodheren, die op zijn debuut nog vrij spel kregen, aan banden te leggen. Anderzijds blijkt dat niet vanzelf te hebben geleid tot een eigen smoelwerk. Er staat straffe stuff op 'Circo' - niks minder dan zeer degelijk, interessant of fascinerend zelfs - veel eightiesklanken met een hoek af, op ongewone beats, maar het geheel mist samenhang." (...) "Als dit een plaat van Mauro was geweest, had ze wellicht drie sterren gekregen. Maar het voordeel van de twijfel moet je verdienen." (**1/2)
Jurgen Beckers, Humo, 06.05.2014, p.158
Verwante items in de databank
