Trap
Track-info
| 1. | Woods |
| 2. | Weckpot |
| 3. | Toothpaste |
| 4. | Brenner |
| 5. | Jahwe |
| 6. | Dover |
| 7. | Ham |
| 8. | Nezt |
| 9. | Slow Indian |
| 10. | Tunnels |
| 11. | Warehouse |
| 12. | Théque |
| 13. | Niecht |
| 14. | Tham |
| 15. | Preset |
Perscommentaren
"De nieuwe plaat heet Trap. Ze bevat spannende popmuziek, Spectoriaans breed maar daarbinnen inderdaad vrij naakt geproduceerd door Wouter Van Belle."
De Standaard, p.10 (08.04.2000)
Uit het Belgische pop- & rockarchief:
"Trap" is een valkuil voor oren, een zwart gat met een niet gering aanzuigeffect. Al een maand of twee laat deze CD mij niet los. Toch is het geen verbloemde "histoîre d'amour", daarvoor zijn er ook teveel elementen die je wegstoten. Alsof Dead Man Ray zegt, hou van mij, maar niet te veel ...
In de recensie van Daan's solo-CD "Profools" vroeg ik met af wat er eerst was : Dead Man Ray of Daan. Het antwoord lijkt nu gegeven, want Dead Man Ray lijkt pas vanaf deze cd veel meer het werk van een groep dan van twee bevlogen individuen. Nadeel daarvan is dat de kwaliteiten van Daan (melodie en knappe stem) wat verder weg zijn gemoffeld. Waar de CD "Berchem" nog veelvuldig connotaties opriep als bvb. The The, zijn deze op "Trap" veel verder te zoeken.
Ik heb me suf gezocht naar een lijn om sterke van zwakke songs te onderscheiden (want ondanks de naar eigen zeggen straffe selectie in het aantal opgenomen nummers dat uiteindelijk op de cd belandde is niet alles even interessant), en uiteindelijk is de lijn gelegd bij de songs die afklokken op langer dan 4 minuten : als knapste blijven dus zeker het donkere "Woods", het triomfantelijke "Brenner", het grappige (maar ondertussen toch beugehoorde) "Toothpaste", het mysterieuze "Slow Indian" en het duizelwekkende "Tunnels".
Ondanks hun experimentele songschrijftechniek (jamsessies die verknipt worden via computermanipulatie) is Dead Man Ray nog steeds het toegankelijkste project van linkshandige duizendpoot Rudy Trouvé, zeker nu het collectief Kiss My Jazz er het bijltje heeft bij neergelegd. Het is daarmee ook zowat de meest intrigerende en interessante Belgische rockgroep die er op dit ogenblik rondwaart, en dat heeft "Trap" alleen maar kunnen bevestigen.
(Auteur: Dirk Houbrechts)
In de pers:
- ml in Rif-Raf : "Op het eerste gehoor klinkt de nieuwe Dead Man Ray onvoorstelbaar rommelig. ... Het duurt even voor je beseft dat Trap geen arty geluidscollage is, maar een pure popplaat ... Een absolute aanrader".
- jub in Humo : "Dead Man Ray begint zijn nieuwe plaat ‘Trap’ meteen met de beste song ‘Woods’, een viereneenhalve minuut durende rit op de boemeltrein van Disneyland naar het Zoniënwoud, met een tussenstop in Bokrijk, waar op het perron zowaar AC/DC met Chris Isaak aan het jammen is. Wij nemen het u niet kwalijk als u zich hierbij volstrekt niets kunt voorstellen. Geloof ons maar op ons woord: wij lusten er pap, pap, en nog eens pap van. ... 'Trap' is voor driekwart een zeer sterke plaat. En misschien begrijpen we het overblijvende kwart pas over een jaar."
- Nathalie Claeys in TheKindaMuzik : "They got me caught in their Trap and now I can't get out of it."
- Bart van Dormael in Café Belge : "'I have a time machine,' zegt een elektronische stem na afloop van het openingsnummer op 'Trap'. ... Denk echter vooral niet dat we met een bende traditionalisten te maken hebben, want Daan Stuyven en co verstoppen moderne klanken en ongewone breaks in hun zolderkamerrock. Subtiel, charmant en soms zelfs gewoon geniaal.".
- Surf-Inn : "Verknipte beats, krakende gitaren, verdwaalde melodica's, TV-samples... DMR houden nu eenmaal van het inbouwen van stoorzenders in hun songs. Wanneer je je als luisteraar doorheen deze hindernissen hebt geworsteld, kom je gewoon tot heel pure popsongs als "Woods", "Brenner", "Ham" en "Toothpaste""
- Marcel Vanthilt voor Fun2Go : "Een aantal nummers zijn te stil om op de E314 te beluisteren in mijn wagen ..."
